Port POP3 (Post Office Protocol) to standardowy protokół warstwy aplikacji internetowych używany przez lokalnych klientów poczty e-mail do pobierania danych ze zdalnego serwera przez połączenie TCP/IP.
POP3 służy do łączenia się ze zdalnym serwerem pocztowym i pobierania wiadomości e-mail do lokalnego klienta poczty. Jeśli uzyskujesz dostęp do tego samego konta z wielu urządzeń, dobrym pomysłem jest zachowanie usuniętych kopii, ponieważ w przeciwnym razie drugie urządzenie nie będzie pobierać wiadomości e-mail, jeśli pierwsze już je usunęło. Warto również wspomnieć, że POP3 jest jednokierunkowym protokołem komunikacyjnym, co oznacza, że dane są pobierane ze zdalnego serwera i wysyłane do lokalnego klienta.
Omówienie technologii portu POP3
Protokół POP obsługuje pobieranie i usuwanie wymagań dotyczących dostępu do zdalnych skrzynek pocztowych (nazywanych maildrop w POP RFC). Podczas gdy większość klientów ma możliwość pozostawienia poczty na serwerze po pobraniu, aplikacje pocztowe korzystające z protokołu POP zwyklepołącz, odbierz wszystkie wiadomości, zapisz je na komputerze użytkownika jako nowe wiadomości, usuń je z serwera, a następnie rozłącz.
Inne protokoły, takie jak IMAP (Internet Message Access Protocol), zapewniają pełniejszy i bardziej wyrafinowany zdalny dostęp do typowych operacji skrzynek pocztowych. Pod koniec lat 90. i na początku 2000 r. mniej dostawców usług internetowych obsługiwało protokół IMAP ze względu na wymaganą przestrzeń dyskową na sprzęcie dostawcy usług internetowych.
Nowoczesne klienty poczty e-mail obsługują protokół POP. Z biegiem czasu popularne oprogramowanie pocztowe dodało obsługę protokołu IMAP.
Specyfikacje
Serwer działa na znanym porcie 110. Port POP3 SSL to najnowszy powszechnie używany standard. Szyfrowana komunikacja dla protokołu jest żądana za pomocą polecenia STLS lub POP3S, które łączy się z serwerem za pomocą Transport Layer Security (TLS) lub Secure Sockets Layer (SSL).
Dostępne wiadomości do klienta są przechwytywane, gdy serwer portu POP3 otwiera skrzynkę pocztową i jest weryfikowany z numerem wiadomości przez unikalny identyfikator sesji przypisany do wiadomości. To ustawienie jest trwałe i unikalne dla maildrop i umożliwia klientowi dostęp do tej samej wiadomości w różnych sesjach. Poczta jest pobierana i oznaczana do usunięcia według numeru wiadomości. Gdy klient wyloguje się z sesji, poczta oznaczona do usunięcia jest usuwana z listy maildrop.
Historia i dokumentacja
Najpierwwersja (POP1) została określona w RFC 918 (1984), POP2 w RFC 937 (1985). POP3 został zainicjowany przez RFC 1081 (1988). Jego aktualna specyfikacja RFC 1939 została zaktualizowana o mechanizm rozszerzenia RFC 2449 i mechanizm uwierzytelniania w RFC 1734.
POP3 obsługuje obecnie wiele metod uwierzytelniania, aby zapewnić różne poziomy ochrony przed nielegalnym dostępem do poczty e-mail użytkownika. Większość z nich zapewnia mechanizmy rozszerzeń POP3. Klienci obsługują metody uwierzytelniania SASL za pośrednictwem rozszerzenia AUTH. Projekt MIT Athena wydał również wersję Kerberized. RFC 1460 wprowadził APOP do protokołu podstawowego. APOP to protokół wyzwania/odpowiedzi, który wykorzystuje funkcję skrótu MD5, aby uniknąć ponownych prób i naruszeń prywatności.
POP4 istnieje tylko jako nieoficjalna propozycja, która dodaje podstawowe zarządzanie folderami, obsługę wielu wiadomości i zarządzanie flagami wiadomości, aby konkurować z IMAP. Wersja POP4 nie była rozwijana od 2003 roku.
Rozszerzenia i specyfikacje
Mechanizm został zaproponowany w RFC 2449, aby uwzględnić wspólne rozszerzenia, a także zorganizowaną obsługę dodatkowych poleceń, takich jak TOP i UIDL. RFC nie zamierza zachęcać do rozszerzeń i potwierdziło, że rolą POP3 jest zapewnienie prostej obsługi głównie w zakresie pobierania i usuwania wymagań dotyczących przetwarzania skrzynek pocztowych.
Rozszerzenia są nazywane funkcjami w oficjalnej dokumentacji i są wymienione przez zespół CAPA. Z wyjątkiem APOP, opcjonalniepolecenia zostały uwzględnione w początkowym zestawie funkcji.
Rozszerzenia STARTTLS i SDPS
To rozszerzenie umożliwia korzystanie z protokołu Transport Layer Security lub Secure Sockets Layer przy użyciu polecenia STLS na standardowym porcie POP3, a nie alternatywnym. Niektórzy klienci i serwery używają alternatywnej metody portu, która wykorzystuje port TCP 995 (POP3S).
Demon Internet wprowadził rozszerzenie POP3, które pozwalało na dołączanie wielu kont do tej samej domeny i stało się znane jako Standardowa usługa POP3 Dial-Up (SDPS). Aby uzyskać dostęp do każdego konta, login zawiera nazwę hosta, taką jak jan @ nazwa hosta lub jan + nazwa hosta.
Protokół kerberyzowanej poczty
Podczas przetwarzania danych lokalni klienci poczty e-mail mogą używać protokołu internetowego Kerberized Post Office Protocol (KPOP) do odbierania wiadomości e-mail ze zdalnego serwera przez połączenie TCP/IP. Protokół KPOP jest oparty na protokole POP3 z tą różnicą, że dodaje zabezpieczenia Kerberos i domyślnie działa na porcie TCP o numerze 1109 zamiast 110. Jedna wersja oprogramowania serwera poczty znajduje się na serwerze Cyrus IMAP.
Porównanie z protokołem IMAP
POP3 Port SSL jest znacznie prostszym protokołem, który upraszcza implementację. Mail przenosi wiadomość z serwera poczty e-mail na komputer lokalny, chociaż zwykle jest możliwe pozostawienie wiadomości na serwerze e-mail.
IMAP domyślnie pozostawia wiadomość na serwerze e-mail po prostu pobierająckopia lokalna.
POP traktuje skrzynkę pocztową jako pojedynczy magazyn i nie ma pojęcia o folderach.
Klient IMAP wykonuje złożone zapytania, odpytuje serwer o nagłówki lub treść niektórych wiadomości lub wyszukuje wiadomości spełniające określone kryteria. Wiadomości w repozytorium poczty mogą być oznaczane różnymi flagami stanu (takimi jak „usunięte” lub „odpowiedzi”) i pozostawać w repozytorium, dopóki użytkownik ich nie usunie.
IMAP jest przeznaczony do zarządzania zdalnymi skrzynkami pocztowymi tak, jakby były one lokalne. W zależności od implementacji klienta IMAP i architektury poczty wymaganej przez menedżera systemu, użytkownik może przechowywać wiadomości bezpośrednio na komputerze klienta, przechowywać je na serwerze lub ma wybór.
Protokół POP wymaga, aby aktualnie podłączony klient był jedynym klientem połączonym ze skrzynką pocztową. W przeciwieństwie do tego, IMAP umożliwia jednoczesny dostęp wielu klientom i zapewnia mechanizmy wykrywania zmian wprowadzonych w skrzynce pocztowej przez innych jednocześnie połączonych klientów.
Kiedy POP otrzymuje wiadomość, otrzymuje wszystkie jej części, podczas gdy IMAP4 pozwala klientom wyodrębnić dowolne części MIME oddzielnie - na przykład, aby uzyskać czysty tekst bez pobierania załączników.
IMAP utrzymuje flagi na serwerze, aby śledzić status wiadomości, na przykład czy wiadomość została przeczytana, udzielona odpowiedź lub usunięta.
Co to są POP i IMAP i którego powinienem używać do obsługi poczty e-mail?
Jeśli kiedykolwiek konfigurowałeś klienta poczty e-mail lub aplikację, prawdopodobnie spotkałeś się z warunkami portów POP3, SMTP i IMAP. Czy pamiętasz, który wybrałeś i dlaczego? Jeśli nie masz pewności, co oznaczają te terminy i jak każdy z nich wpływa na Twoje konto e-mail, poniższe informacje rzucą nieco światła na tę sprawę. Ten artykuł wyjaśnia, jak działają protokoły POP i IMAP, i pomoże Ci zdecydować, który z nich najlepiej odpowiada Twoim potrzebom.
Oba protokoły poczty e-mail umożliwiają odczytywanie wiadomości e-mail lokalnie przy użyciu aplikacji innej firmy. Przykładami są Outlook, Thunderbird, Eudora, GNUMail lub (Mac) Mail.
Pierwotnym protokołem jest POP. Został stworzony w 1984 roku jako środek do pobierania wiadomości e-mail ze zdalnego serwera. Protokół IMAP został opracowany w 1986 roku, aby zapewnić zdalny dostęp do wiadomości e-mail przechowywanych na zdalnym serwerze. Zasadniczo główna różnica między tymi dwoma protokołami polega na tym, że protokół POP pobiera wiadomości e-mail z serwera w celu stałego lokalnego przechowywania, podczas gdy IMAP pozostawia je na serwerze i po prostu buforuje (tymczasowo przechowuje) wiadomości e-mail lokalnie. Innymi słowy, IMAP to forma przechowywania w chmurze.
Różnice między POP a IMAP?
Te dwa protokoły najlepiej porównać, patrząc na ich podstawowe przepływy pracy.
Przepływ pracy POP:
- połączeniedo serwera;
- odbieranie poczty;
- lokalne przechowywanie danych;
- usuwanie korespondencji z serwera;
- wył.
Domyślnym zachowaniem POP jest usuwanie poczty z serwera. Jednak większość klientów udostępnia również opcję pozostawienia kopii pobranej poczty na serwerze.
Domyślne porty POP3:
- port 110 - port nieszyfrowany;
- port 995 - port SSL/TLS, znany również jako POP3S.
Przepływ pracy IMAP:
- połącz się z serwerem;
- pobierz zawartość żądaną przez użytkownika i lokalnie buforuj (lista nowych wiadomości e-mail, streszczenia wiadomości lub treść wybranych wiadomości e-mail);
- obsługa zmian użytkownika, takich jak oznaczanie wiadomości e-mail jako przeczytanych, usuwanie danych;
- wył.
Jak widać, przepływ pracy IMAP jest nieco bardziej skomplikowany niż POP. Zasadniczo struktury folderów i wiadomości e-mail są przechowywane na serwerze, a lokalnie przechowywane są tylko kopie. Zazwyczaj te lokalne kopie są przechowywane tymczasowo. Dostępna jest jednak pamięć stała.
Domyślne porty IMAP:
- port 143 - port nieszyfrowany;
- port 993 - port SSL/TLS, znany również jako IMAPS.
Jakie są zalety POP?
Jako oryginalny protokół POP opiera się na uproszczonej idei, że tylko jeden klient musi mieć dostęp do poczty na serwerze, a poczta jest najlepiej przechowywana lokalnie. Skutkuje to następującymi korzyściami:
- poczta jest przechowywana lokalnie, tj. zawsze dostępne, nawet bez połączenia zInternet;
- Połączenie internetowe jest wymagane tylko do wysyłania i odbierania poczty;
- oszczędza miejsce na serwerze;
- możliwość pozostawienia kopii wiadomości na serwerze.
- konsolidacja wielu kont e-mail i serwerów w jedną skrzynkę pocztową.
Jakie są zalety protokołu IMAP?
Jak wspomniano we wstępie, protokół IMAP został stworzony, aby zapewnić zdalny dostęp do wiadomości e-mail przechowywanych na zdalnym serwerze. Pomysł polegał na umożliwieniu wielu klientom lub użytkownikom zarządzania tą samą skrzynką pocztową. W ten sposób, niezależnie od urządzenia, którego używasz do logowania się na swoje konto, zawsze zobaczysz te same struktury poczty e-mail i folderów, które są przechowywane na serwerze, a wszelkie zmiany, które wprowadzasz w kopiach lokalnych, są natychmiast synchronizowane z serwerem.
W rezultacie protokół IMAP ma następujące zalety:
- poczta przechowywana na zdalnym serwerze jest dostępna z wielu lokalizacji;
- Do uzyskania dostępu do poczty wymagane jest połączenie internetowe;
- szybsze przeglądanie, ponieważ ładowane są tylko nagłówki, dopóki nie zostanie wyraźnie zażądana zawartość;
- poczta jest automatycznie rezerwowana, jeśli serwer jest prawidłowo zarządzany;
- zachowuje lokalną przestrzeń dyskową;
- możliwość lokalnego przechowywania poczty.
Który protokół poczty e-mail jest najlepszy?
Wybór protokołu zależy od Twoich konkretnych potrzeb i aktualnej sytuacji w pracy. Poniższe punkty powinny pomóc w podjęciu ostatecznej decyzji.rozwiązanie.
Wybierz POP, jeśli:
- Chcesz uzyskać dostęp do poczty tylko z jednego urządzenia.
- Potrzebujesz stałego dostępu do poczty, niezależnie od dostępności w Internecie.
- Masz ograniczoną pamięć serwera.
Wybierz IMAP, jeśli:
- Chcesz uzyskać dostęp do poczty z wielu urządzeń.
- Masz niezawodne i stałe połączenie internetowe.
- Chcesz uzyskać szybki przegląd nowych wiadomości e-mail lub wiadomości e-mail na serwerze.
- Twoja pamięć lokalna jest ograniczona.
- Martwisz się o utrzymanie swoich e-maili.
W razie wątpliwości prosimy o kontakt z IMAP. Jest to bardziej nowoczesny protokół, który pozwala na elastyczność, a kopia zapasowa wiadomości e-mail jest automatycznie tworzona na serwerze. Co więcej, miejsce na serwerze zwykle nie stanowi obecnie problemu, a ważne wiadomości e-mail nadal można przechowywać lokalnie.
Błędy klienta poczty
Jeśli napotkasz błąd POP3, Port: 995, Secure (SSL) o numerze 0x800C0133 podczas próby sprawdzenia Gmaila, spróbuj skompresować foldery poczty. W kliencie POP wybierz „Plik” > „Folder” > „Skompresuj wszystkie foldery”. To powinno rozwiązać problem.
