Spróbuj wyobrazić sobie współczesne dziecko bez telefonu komórkowego, komputera, laptopa czy tabletu. To już nie jest możliwe. Cieszą się z obecności takich gadżetów, ponieważ daje to możliwość komunikowania się z przyjaciółmi, krewnymi, kolegami z klasy. Jednak wraz z tym pojawiają się również problemy. Dziś nie będziemy mówić o tym, że to osłabia wizję, ogranicza aktywność społeczną i tak dalej. Istnieje równie ważny problem – cyberprzemoc. To stosunkowo nowa koncepcja, którą zapożyczyliśmy z Zachodu wraz z sieciami społecznościowymi i czatami. Czym jest cyberprzemoc, jak mu zapobiegać, jak się opierać, rozważymy w tym artykule.
Co to za atak?
Jest to forma nękania, zastraszania, zastraszania, wykorzystywania nastolatków i małych dzieci za pomocą technologii informacyjnych i komunikacyjnych, a mianowicie Internetu i telefonów komórkowych.
Aby lepiej zrozumieć, co to jestcyberprzemoc, spójrzmy na pochodzenie tego terminu. Jeśli jego pierwsza część jest jasna i bez wyjaśnienia, to druga część nazwy tego wirtualnego terroru pochodzi od angielskiego słowa bull („byk”). Stąd biorą się wszystkie związane z tym znaczenia - wynajdywać winę, atakować agresywnie, prowokować, terroryzować, dręczyć, podburzać, zatruwać i tak dalej.
Główny problem
Największą wadą przestrzeni wirtualnej jest to, że komunikujemy się przy braku kontaktu interpersonalnego jako takiego. Oznacza to, że nie widzimy odpowiednio osoby, nie możemy powiedzieć ze 100% pewnością, kim ona naprawdę jest.
Okazuje się, że każda osoba może wymyślić nowe życie, nową „rolę”, nowe zachowanie. W końcu jest bardzo mało prawdopodobne, że prawda prędzej czy później stanie się jasna. Tak więc człowiek nie boi się, że kiedyś będzie musiał odpowiadać za czyny, oświadczenia, czyny, więc zachowuje się tak, jak lubi, z reguły bardzo źle, niepoprawnie.
To szczegółowa odpowiedź na pytanie, czym jest cyberprzemoc. Młodzież często korzysta z tej okazji, „przymierza” inne role i robi to z przyjemnością. Są też dorośli, którzy zdają sobie sprawę z tego, czym jest cyberprzemoc, używają jej dla zabawy lub z powodu choroby psychicznej.
Jakie mogą być konsekwencje?
Niestety najsmutniejszy. Choć słowo to jest stosunkowo nowe, znane są już przypadki prób samobójczych, urazów, tragicznych zgonów, a wszystko to za sprawąataki na nastolatka za pośrednictwem czatów, sieci społecznościowych, poczty e-mail.
Celem wirtualnego terroru jest wyrządzenie szkody psychologicznej. Niewidoczne, ale bardzo przerażające jest cyberprzemoc. Jak to jest niebezpieczne, jakie grożą konsekwencje, niestety wielu rodziców i nastolatków już wie. Przestudiuj wszystkie informacje, aby chronić swoje dziecko przed miłośnikami złych żartów i prowokacji. Trollowanie internetowe i cyberprzemoc są nieco podobne, ale ten drugi rodzaj ma poważniejsze konsekwencje.
Rodzaje zastraszania
Terror w przestrzeni wirtualnej ma wiele form manifestacji. Najbardziej nieszkodliwe - żarty, żarty. Z drugiej strony istnieje silny wpływ psychologiczny, prowadzący do samobójstw i śmierci. Cyberprzemoc to innowacyjny sposób wykorzystywania dzieci, na który nie każdy rodzic może zauważyć na czas i w jakikolwiek sposób prawidłowo zareagować. Poznaj rodzaje terroru i bądź w pełni wyposażony.
Typ 1: potyczki (płonące)
Oznacza wymianę drobnych, ale bardzo emocjonalnych uwag. Z reguły biorą w tym udział dwie osoby, choć obecność kilku osób nie jest wykluczona. Ta potyczka rozgrywa się w „publicznych” miejscach Internetu. Może zakończyć się szybko i bez konsekwencji lub przerodzić się w długotrwały konflikt. Z jednej strony jest to konfrontacja równorzędnych uczestników, z drugiej strony w pewnych warunkach może przerodzić się w daleką od równej presji psychicznej, co pociąga za sobą silne przeżycia emocjonalne ofiary.
Typ 2: ataki (ciągłe ataki)
Są to regularne obraźliwe wypowiedzi przeciwko ofierze (dużo SMS-ów, ciągłe rozmowy) aż do przeciążenia prywatnych kanałów. Takie ataki zdarzają się na forach i czatach, w grach online.
Typ 3: oszczerstwo
Jak sama nazwa wskazuje, jest to rozpowszechnianie fałszywych, obraźliwych informacji. Mogą to być piosenki, wiadomości tekstowe, zdjęcia, które często mają charakter seksualny.
Typ 4: oszustwo
Cyberprzemoc to niebezpieczne wirtualne „zastraszanie”, które obejmuje również reinkarnację w określoną osobowość. Stalker wykorzystuje dane ofiary (loginy, hasła do kont w sieciach, blogi) w celu prowadzenia negatywnej komunikacji w jej imieniu. Oznacza to, że osoba (ofiara) nawet nie podejrzewa, że wysyła obraźliwe wiadomości lub prowadzi korespondencję.
Typ 5: Oszustwo
Jest to wyłudzenie przez prześladowcę wszelkich poufnych informacji ofiary i wykorzystanie ich do własnych celów (publikacja w Internecie, przekazanie osobom trzecim).
Typ 6: Alienacja
Wszyscy prędzej czy później chcą być częścią grupy. Wykluczenie z niego jest odbierane bardzo ostro, boleśnie. Poczucie własnej wartości dziecka spada, jego normalne tło emocjonalne zostaje zniszczone.
Typ 7: cyberstalking
To jedna z najstraszniejszych form. Ofiara jest ukradkiem ścigana za napaść, pobicie, gwałt.
Typ 8: szczęśliwe klapsy (wprzetłumaczone jako „szczęśliwe klaskanie”)
Nazwa pochodzi z serii przypadków w angielskim metrze, kiedy nastolatki biją przypadkowych przechodniów, a inne osoby nagrywają filmy na telefonach komórkowych. Takie brutalne zachowanie jest wykorzystywane w celu nakręcenia filmu, umieszczenia go w Internecie i uzyskania dużej liczby wyświetleń. To taka straszna rzeczywistość.
Zapobieganie i zapobieganie cyberprzemocy
Co powinni robić dorośli, jak chronić swoje dziecko przed złą rzeczywistością, ponieważ telefon lub komputer stają się coraz bardziej integralną częścią życia?
Przede wszystkim musisz być bardzo uważny na swoje dziecko, jego hobby, zwłaszcza wirtualne. Dorośli i dzieci mają różne preferencje w filmach, muzyce, Internecie. W tym ostatnim, podobnie jak w przypadku zasad ruchu drogowego, nie można wszystkiego pozostawić przypadkowi, należy wytłumaczyć młodszemu pokoleniu „reguły gry”, co można zrobić, a czego surowo zabrania się w wirtualnym świat.
Dostęp do Internetu powinien być regulowany, jasno wyjaśnione, jakie zachowanie może być złe i niebezpieczne. Gdzie znajduje się twój komputer w twoim domu? Jeśli w najdalszym zakątku mieszkania, gdzie nikt nie widzi, co dokładnie robi syn (córka), zaleca się przenieść go w miejsce, w którym prawie zawsze są ludzie (salon, kuchnia). Zajmując się swoim biznesem, możesz nie tylko „przypadkowo” śledzić odwiedzane strony, ale także zobaczyć nastrój swojego dziecka.
Śledź jego zainteresowania nie tylko w przestrzeni wirtualnej, ale także w prawdziwym życiu,pomoże to dowiedzieć się, jak żyje, co go interesuje, jakie emocje wywołuje ten lub inny fakt. Zacznij dzwonić na alarm i „łamać” wszystkie gadżety w domu, jeśli dziecko nie czuje się dobrze po pracy przy komputerze, nie nawiązuje kontaktu, unika komunikacji z rówieśnikami, kategorycznie odmawia pójścia do szkoły i tak dalej. Cyberprzemoc ma wiele problemów i konsekwencji. Jak mu się oprzeć? Jak tego uniknąć? Przedstawiliśmy podstawowe zasady zapobiegania terroryzmowi w sieci. Najważniejsze to być bardzo uważnym na dzieci.
Jak rozwiązać problem, jeśli tak się stanie?
Jeśli nagle Twoje dziecko mimo wszystko stało się ofiarą prześladowców, postaraj się zachować wszystkie dostępne dowody, dowody terroru. Otrzymano wiadomości - wykonaj kopie, w tym filmy, SMS-y i wszystko inne.
Nie panikuj, zachowaj spokój, zwłaszcza jeśli dziecko samo opowiedziało Ci o problemie, w przeciwnym razie następnym razem nie przyjdzie po pomoc. Wesprzyj nastolatka emocjonalnie, wyjaśnij, że nic strasznego się nie stało, na twojej twarzy powinien widzieć i czuć tylko przyjaciela, który szczerze życzy dobra. Porozmawiaj ze swoim nastolatkiem o całej sytuacji, pozwól mu opowiedzieć, jak było, od samego początku. Wyjaśnij mu zasady postępowania - jak reagować lub nie reagować na wszelkiego rodzaju prześladowania, co zrobić, aby tego uniknąć, jeśli to możliwe.
Między innymi powiedz dziecku, że bardzo ważne jest, aby mieć dobrą reputację, a nie „przymierzać” role. Musi wiedzieć, że jeśliobraźliwy lub niezrozumiały przekaz, obrazek, musisz natychmiast zwrócić się o pomoc do rodziców, aby nie rozpocząć sytuacji. W ostateczności (jeśli nic nie pomoże) powinieneś udać się do organów ścigania.
Uważaj na swoje dzieci, wtedy nic złego się nie stanie!
