Smartfon Philips W632 został wydany w 2011 roku, zgodnie ze standardami technologii mobilnej, a sam producent był początkowo pozycjonowany jako rozwiązanie klasy podstawowej o akceptowalnych kosztach i jednym z najlepszych poziomów autonomii w tym czasie.
Nisza urządzenia
Typowy, tani mikroprocesor MediaTek z pojedynczym modułem obliczeniowym był sercem Philips W632. To samo można powiedzieć o wyświetlaczu, podsystemie pamięci i akceleratorze graficznym. Jedyną rzeczą, która dokładnie wyróżnia bohatera tej recenzji na tle analogów, jest pojemność baterii. To dzięki niej to urządzenie mobilne wyróżniało się na tle analogów. Drugim ważnym plusem jest bardzo demokratyczny koszt gadżetu. To było dla tych, dla których największą rolę w 2011 roku przy wyborze nowego „inteligentnego” telefonu odegrały te dwa czynniki i to urządzenie zostało wydane.
Projekt
W typowej konstrukcji obudowy, nawet jak na dzisiejsze standardy, pod nazwą monoblok powstał Philips Xenium W632. Jego długość wynosiła 123 mm, szerokość 63 mm, a grubość 14 mm. Waga urządzenia o takich wymiarach wynosiła 164 gramy. Z przoduNa panelu urządzenia wyświetlany był ekran o skromnej przekątnej długości 3,8 cala jak na dzisiejsze standardy. Nad nim zgrupowano głośnik, grupę czujników i wizjer przedniej kamery. Pod ekranem znajduje się panel sterowania. Ona, oprócz trzech znajomych przycisków, zawierała jeszcze jeden dodatkowy, który nazywał się „Szukaj”. Na lewej krawędzi smartfona znalazły się przyciski regulacji głośności, a na górnej – przycisk zasilania urządzenia. Po przeciwnej stronie smartfona zgrupowano wszystkie interfejsy przewodowe (micro USB i gniazdo audio 3,5 mm) oraz mikrofon mówiony. Na tylnej obudowie smartfona umieszczono głośnik, wizjer głównego aparatu oraz jego pojedyncze podświetlenie oparte na diodach LED. Producent nie zapomniał również o umieszczeniu tutaj swojego logo.
Podstawa obliczeniowa
Philips W632 był oparty na mikroprocesorze MT6573. Układ ten mógł pracować z częstotliwością 800 MHz i był oparty na architekturze o nazwie kodowej ARM11. Sprzęt i oprogramowanie zawierały tylko jeden moduł obliczeniowy. Sam procesor został wyprodukowany zgodnie z normami procesu technologicznego, który jest dziś moralnie i fizycznie przestarzały, ale istotny na rok 2011, z tolerancją 65 nm. W momencie premiery urządzenia chip ten umożliwiał rozwiązywanie zadań poziomu początkowego i pośredniego. Teraz, jak wspomniano, jest przestarzały zarówno moralnie, jak i fizycznie. Obecnie jedyne, co może zrobić, to uruchamiać na sprzęcie najprostsze i najmniej wymagające aplikacje.
Wyświetlacz i grafikapodsystem
Za przetwarzanie obrazu wyświetlanego na wyświetlaczu odpowiadał jeden z najlepszych akceleratorów klasy podstawowej dla urządzeń mobilnych tamtych czasów, Power VR531, zaprojektowany przez Imagination Technologies. To rozwiązanie graficzne pracowało z częstotliwością 281 MHz i umożliwiało szybką obróbkę obrazu w rozdzielczości 800x480px. Taka jest rozdzielczość ekranu w tym smartfonie. Długość jego przekątnej w calach wynosiła 3,8. Gęstość pikseli dla tego urządzenia została zadeklarowana na 246 ppi i bardzo trudno było odróżnić pojedynczy punkt na jego powierzchni zwykłym okiem. Sama matryca ekranu została wyprodukowana przy użyciu najpopularniejszej w tamtych czasach technologii - TFT.
Pamięć
Philips W632 miał 512 MB pamięci RAM. Wbudowana pojemność pamięci wynosiła tylko 180 MB. Zdecydowanie taka ilość pamięci do wygodnej pracy na takim gadżecie, nawet w tamtych czasach, nie wystarczyła. Konieczne było więc dokupienie zewnętrznej karty pamięci. Jego maksymalna objętość mogłaby wynosić 32 GB. A to z pewnością rozwiązałoby problem braku pamięci w takim „inteligentnym” telefonie.
Kamery
Podobnie jak wszystkie obecne urządzenia, również bohater tego artykułu został wyposażony w dwa podobne elementy. Sercem głównego aparatu był 5-megapikselowy sensor. Teraz już nikogo tym parametrem nie zaskoczysz, ale w 2011 roku pozwolił liczyć na bardzo, bardzo akceptowalną jakość zdjęć i filmów. Maksymalna rozdzielczość zdjęć wW tym przypadku było to 2592x1944 px. Należy również zauważyć, że tak ważna technologia jak autofokus została zaimplementowana w głównym aparacie. Umożliwiło to znaczną poprawę jakości zdjęcia. Nie zabrakło też pojedynczego podświetlenia z jednego elementu LED. Przedni aparat oparty był na czułym elemencie 0,3 megapiksela i mógł robić zdjęcia i filmy w formacie VGA. W przypadku rozmów wideo to wystarczy, ale w przypadku popularnych obecnie „selfie” ta wartość nie wystarczy.
Bateria smartfona. Autonomia urządzenia
Kluczową cechą, jaką smartfon Philips W632 mógł pochwalić się w porównaniu do analogów i konkurentów, była jego autonomia. Pojemność całej wymiennej baterii w tym przypadku wynosiła 2100 mAh. Teraz również można znaleźć duże wartości pojemności akumulatorów, ale w 2011 roku ten parametr był naprawdę rekordowy. W trybie maksymalnego obciążenia taki smartfon mógł wytrzymać 11-12 godzin i był to naprawdę rekord jak na tamte czasy. Jeśli poziom użytkowania urządzenia obniży się do przeciętnego, to na jednym ładowaniu tak pojemnej baterii można liczyć na 3-4 dni pracy na baterii.
Lista interfejsów
Pod względem liczby obsługiwanych interfejsów przewodowych i bezprzewodowych praktycznie w niczym nie ustępuje nowoczesnym urządzeniom mobilnym Philips Xenium W632. Specyfikacje tego urządzenia wskazują, że obsługiwane są następujące funkcje:
- Urządzenie z powodzeniem działało w sieciach komórkowych GSM(ich drugie imię to 2G) i 3G (było tylko wsparcie dla standardu UMTS, który był najbardziej zaawansowany w 2011 roku, a teraz należy do przestarzałych moralnie i fizycznie). W pierwszym przypadku, przy odpowiednim zasięgu i jakości sygnału, można było liczyć na prędkości dochodzące do 500 kb/s. Otóż w drugim – w tych samych warunkach – teoretycznie udało się uzyskać 7,2 Mb/s.
- Lista standardów bezprzewodowych tego gadżetu obejmowała obsługę Wi-Fi w wersjach b&g z maksymalnymi szybkościami wymiany informacji odpowiednio 11 Mb/s i 54 Mb/s. Oczywiście na tej liście brakuje wersji n o prędkości 150 Mb/s. Ale ponieważ standardy te są ze sobą kompatybilne, nie powinno być żadnych specjalnych problemów podczas łączenia się z takimi sieciami bezprzewodowymi.
- Ten gadżet obsługuje technologię Bluetooth. Jego wersja to 2.0. Ten interfejs doskonale nadaje się do przesyłania dźwięku do bezprzewodowego zestawu słuchawkowego stereo lub udostępniania plików podobnym urządzeniom.
- Możliwości nawigacji w tym urządzeniu zapewnia system GPS i nadajnik o tej samej nazwie.
- Możesz również podłączyć przewodowy zestaw słuchawkowy stereo do tego smartfona. W tym celu gadżet został wyposażony w port audio 3,5 mm.
- Ponadto urządzenie zostało wyposażone w micro USB. Ten port umożliwiał podłączenie gadżetu do komputera. Innym celem jest ładowanie akumulatora.
Komponent programu
Pod takimioprogramowanie systemowe, to urządzenie działało jak Android. Philips W632 został oparty na wersji 2.3 tego systemu operacyjnego. Do tej pory takie oprogramowanie systemowe jest przestarzałe. I psychicznie i fizycznie. Ten system operacyjny nie jest teraz tak powszechny na urządzeniach mobilnych.
Opinia właścicieli
Najczęściej w Internecie można znaleźć tylko pozytywne recenzje na temat Philipsa W632. Jego rysy były naprawdę doskonałe. Wśród głównych zalet tego modelu są następujące:
- Autonomia, która przy średnim obciążeniu może osiągnąć 4 dni. Teraz nie każdy smartfon z podobną baterią może pochwalić się taką autonomią.
- Aparat z najnowocześniejszą technologią w tamtych czasach, który nadal ma znaczenie.
- Wystarczająco wydajny jak na standardy 2011 procesor centralny. Zawierał tylko 1 moduł obliczeniowy, który pracował z częstotliwością 800 MHz. Teraz oczywiście nikogo tym nie zaskoczysz, ale w tamtym czasie był to doskonały procesor klasy podstawowej.
- Kolejnym plusem gadżetu jest rzeczywista powłoka oprogramowania, która w tamtym czasie pozwalała na uruchamianie dowolnego istniejącego oprogramowania dla tej platformy komputerowej.
Właśnie na tak pozytywnych aspektach, które są związane z tym urządzeniem mobilnym, jego właściciele skupili swoją uwagę w recenzjach w globalnej sieci na forach i portalach na ten temat.
Wyniki
Philips W632 okazał się bardzo, bardzo zrównoważonym urządzeniem na poziomie budżetu w 2011 roku. Nie miał wówczas żadnych znaczących niedociągnięć. Ale obecność pojemnej baterii, zwiększona autonomia i akceptowalna wydajność odróżniają go od konkurencji. Kolejną ważną zaletą było to, że miał bardzo, bardzo skromny koszt. Cóż, cała ta lista została uzupełniona o obsługę zwiększonych kart pamięci oraz główny aparat z technologiami, których nawet teraz nie można znaleźć w każdym gadżecie klasy podstawowej.
