Obecnie istnieją trzy rodzaje aparatów: kompaktowe, lustrzanki i bezlusterkowe. Pierwsze z nich są najprostsze, a lustrzane przeciwnie, uważane są za najbardziej zaawansowane. Jeśli zdecydujesz się na poważnie zająć się fotografią, powinieneś wybrać opcję „bez lustra” lub „DSLR”.
W ramach tego artykułu porozmawiajmy o zasadach działania i urządzeniu lustrzanki. Dokładne poznanie tych parametrów nie ma sensu, ale konieczne jest ogólne wyobrażenie o metodach jego pracy. Pozwoli to spojrzeć na urządzenie z drugiej strony, aby dokładnie zrozumieć, jak prawidłowo wykonać wysokiej jakości i oryginalne zdjęcie.
Trochę historii
Wynalezienie aparatu nastąpiło w 1861 roku. Celem było pozyskiwanie i przechowywanie nieruchomych obrazów. Początkowo w urządzeniach obrazy te były rejestrowane na specjalnych płytach, później – już na kliszy do aparatu. Około lat 70. XX wieku pojawiła się technologia cyfrowa. Klasyczne kamery filmowe to już przeszłość. Dziś rzadko je widujesz. Są prawiecałkowicie zastąpiona technologią cyfrową, która pozwala na uzyskanie bardzo wysokiej jakości obrazów. Najczęściej używane są lustrzanki jednoobiektywowe, które są zalecane do profesjonalnej fotografii.
Zalety i wady
Zalety lustrzanek jednoobiektywowych, a także wady są przedstawione w poniższej tabeli.
| Korzyści | Wady |
| Fotografowanie procesów dynamicznych, czyli w ruchu | Kamery są trudne technicznie |
| Długa żywotność baterii | Ciało jest dość duże |
| Imponujący wygląd jest bardziej ergonomiczny | Mobilność komponentów zmniejsza niezawodność |
| Park optyczny jest ogromny | Nie można wyświetlić klatki przy długim czasie otwarcia migawki |
| Czujniki fazowe kamer zapewniają wysoką jakość i szybką pracę | Tryb ręczny jest trudny w obsłudze |
Zasada działania
Bardzo uproszczony schemat działania profesjonalnej lustrzanki można przedstawić w następujący sposób:
- otwarcie migawki następuje po naciśnięciu przycisku. W tym procesie światło odbite od przedmiotu wchodzi do maszyny przez soczewkę;
- w ten sposób powstaje obraz na elemencie światłoczułym (matrycy), odbywa się fotografia;
- migawka się zamyka, wtedy możesz to zrobićnowe ujęcia.
Ten proces odbywa się w ułamku sekundy. Jednak różne modele mają różne charakterystyki procesu.
Obraz jest natychmiast dostępny do oglądania na ekranie, co jest bardzo wygodne dla fotografa. Następnie jest zapisywany na komputerze w celu dalszego przechowywania i przeglądania lub drukowania na papierze fotograficznym.
Podstawowe elementy
Lustrzanka to jeden z bardziej zaawansowanych projektów. Posiada szereg funkcjonalności. Główne elementy aparatu lustrzanki można nazwać:
- obiektyw;
- macierz;
- przysłona;
- żaluzja;
- pryzmat pentagonalny;
- wizjer;
- lusterka obrotowe i pomocnicze;
- odporna na światło obudowa.
Wizualny schemat pokazano na poniższym rysunku.
Obiektyw
Zastanówmy się, z czego składa się obiektyw aparatu.
Pod soczewką rozumiemy specjalny system optyki, który składa się z soczewek umieszczonych wewnątrz oprawki. Mogą być wykonane ze szkła (dla drogich modeli) lub plastiku (dla tanich modeli). Przez soczewki przechodzi strumień światła. On złamał. W ten sposób obraz powstaje na matrycy samego urządzenia. W przypadku, gdy mamy do czynienia z drogim i dobrym obiektywem można uzyskać wysokiej jakości zdjęcia o podwyższonej ostrości i wyrazistości przy braku różnych zniekształceń.
Główne specyfikacje obiektywu:
- aperture pokazuje, jak się do siebie odnosząjasność fotografowanego obiektu i oświetlenie obrazu;
- ogniskowa jest odzwierciedlona w milimetrach od środka optycznego do samego ogniska, w którym znajduje się matryca. Kąt widzenia zależy od tego parametru;
- zoom - możliwość przybliżenia odległego obiektu;
- rodzaj mocowania.
Czasami w lustrzankach jednoobiektywowych używany jest obiektyw szerokokątny. Takie szerokokątne kamery mogą służyć do rejestrowania obrazów przyrody, krajobrazów. Zdjęcia są obszerne i kolorowe. Obiektywy te mają ogniskowe od 24 mm do 40 mm.
Funkcje przysłony
Przesłona obiektywu aparatu to mechanizm, który ma regulować przepływ światła rzucanego na matrycę. Jego lokalizacja: między soczewkami w samym urządzeniu. Strukturalnie składa się z zestawu zachodzących na siebie płatków (od 2 do 20 sztuk), które mogą mieć inny kształt. Wielkość ich wzajemnego przesunięcia określa wielkość powstałego otworu. W ten sposób można zmienić ilość wpadającego światła.
Rozmiar apertury określa głębię ostrości obrazowanej przestrzeni: im mniejszy rozmiar koła, tym większa głębia ostrości.
Obecnie lustrzanki są wyposażone w przesłony typu skokowego. Są sposobem na zbliżenie się do ustawionej wartości dopiero w momencie strzelania.
Praca lustrzana
Światło, które przeszło przez otwór przysłony, pada na lustro. Dalej jest podziałprzepływ na dwie części. Jeden z nich trafia do czujników fazowych (odbitych od zwierciadła pomocniczego), które mają za zadanie określić, czy obraz jest ostry. Następnie system ogniskowania nakazuje ruchowi obiektywu. W tym przypadku stają się takie, że obiekt staje się ostry. To ustawienie nazywa się autofokusem z detekcją fazową. Aby zobaczyć lustro w korpusie urządzenia, wystarczy zdjąć optykę. Jest to jedna z głównych zalet lustrzanek cyfrowych nad bezlusterkowymi aparatami cyfrowymi.
Drugi strumień pada na matówkę. Dzięki temu fotograf jest w stanie ocenić głębię ostrości przyszłego zdjęcia, a także dokładność ustawienia ostrości. Soczewka wypukła, która znajduje się nad matówką, zwiększa rozmiar wynikowego obrazu. Lustro znika po naciśnięciu spustu migawki, pozwalając światłu wniknąć do matrycy bez przeszkód.
Pentametr i wizjer
Strumień światła przechodzący przez matówkę wchodzi do pryzmatu pentagonalnego. Ten ostatni ma w swoim składzie dwa lustra. Najpierw obraz z obrotowego lustra jest odwrócony. Lustra z pryzmatem pentagonalnym odwracają go, nadając wizjerowi ostateczny obraz w jego normalnej formie.
Wizjer to urządzenie, które umożliwia fotografowi ocenę ujęć z wyprzedzeniem. Jego główne cechy można nazwać:
- lekkość (powstaje w zależności od jakości i parametrów przepuszczalności światła szkła, z którego jest wykonane);
- rozmiar (obszar);
- powłoka (tadzisiejsza liczba to 96-100%.
Lustrzanki mogą być wyposażone w następujące typy wizjerów:
- optyczne;
- elektroniczny;
- dublowane.
Opcje optyczne są bardziej powszechne. Takie urządzenia znajdują się w pobliżu układu soczewek obiektywowych. Ich zaletą jest brak poboru prądu, a wadą pewne zniekształcenie obrazu wchodzącego w kadr.
Urządzenia elektroniczne to mały wyświetlacz ciekłokrystaliczny (LCD). Obraz przekazywany jest do niego z matrycy samego aparatu. Ten typ może być używany nawet w silnym świetle słonecznym, ponieważ znajduje się wewnątrz obudowy. Jednak podczas pracy zużywa energię elektryczną.
Wizjery Reflex są uważane za najlepsze, ponieważ są w stanie zapewnić najwyższy kontrast, jakość konturów obiektów. Podobne urządzenia są przenoszone na cyfrowe urządzenia fotograficzne z filmów analogowych. Obraz widziany przez fotografa jest tworzony przez obrotowe lustro.
Matrix: podstawy pracy
Matryca profesjonalnej lustrzanki jednoobiektywowej to system analogowy lub cyfrowo-analogowy z fotoczujnikami. Te ostatnie to elementy światłoczułe, które przekształcają energię świetlną w ładunek elektryczny (proporcjonalny do jasności światła). W efekcie matryca zamienia obraz optyczny na sygnał analogowy (lub cyfrowy). Następnie przechodzą przez konwerter - mikroprocesor lub kartę pamięci.
Główne cechy matrycysą:
- uprawnienie;
- rozmiar;
- czułość na światło (ISO);
- związek między sygnałem a szumem.
W fotografii lustrzankowej popularność zyskały dwa rodzaje matryc:
- pełna klatka (taki sam rozmiar jak film z aparatu 35 mm);
- obcięte (zmniejszona przekątna).
Macierze różnią się następującymi formatami:
- Pełna klatka - pełna klatka (35×24 mm);
- APS-H - matryce do profesjonalnych kamer (29×19-24×16 mm);
- APS-C - stosowany w modelach produktów konsumenckich (23×15-18×12 mm).
Podstawy lustrzanek
Na ogół samo urządzenie składa się z dwóch części: aparatu (czasami nazywanego korpusem lub korpusem aparatu) i obiektywu. Tak wygląda tusza z soczewką.
Następnie przedstawiamy schematyczne przedstawienie urządzenia. Odzwierciedla strukturę „w przekroju”. Na poniższym rysunku pod numerami wskazano główne elementy aparatu.
Charakterystyka głównych symboli na zdjęciu:
- Przedmiot to zestaw soczewek zdolnych do przepuszczania światła, tworząc w ten sposób obraz.
- Wewnątrz samego obiektu znajduje się przesłona, która jest zestawem płatków nałożonych na siebie w taki sposób, że powstaje okrągły otwór.
- Obszar tego koła będzie zależeć od tego, jak daleko płatki zostaną przesunięte z pozycji początkowej. Okazało się, żePrzesłona służy do regulacji ilości przepuszczanego światła. Ma umiejętność otwierania i zamykania. Jeśli jest całkowicie zamknięty, obszar otwarcia jest minimalny, a przepuszczanie światła jest również minimalne. Jeśli jest otwarty, obraz jest odwrócony.
- Następnie światło, które przeszło przez aperturę, trafia w przezroczyste lustro numer 3. Jeśli usuniesz soczewkę, pierwszą rzeczą, którą zobaczymy w środku, będzie tylko lustro. Na nim podział strumienia światła na dwie części.
- Pierwsza połowa strumienia światła wchodzi następnie do systemu ogniskowania numer 4. Ten system to nic innego jak kilka czujników fazowych, które określają fakt, że obraz jest ostry. Te elementy stawiają zadanie polegające na przesunięciu soczewek w taki sposób, aby ostatecznie wyostrzyć pożądany obiekt.
- Następna część strumienia światła przesuwa się na matówkę 5. Pozwala to ocenić dokładność ostrości i określić, jaka będzie głębia ostrości w końcowym obrazie.
- Dalej za matówką światło wpada do pryzmatu pentagonalnego w aparacie. Obraz przechodzący od obiektywu 1 do lustra 3 jest odwrócony. Pryzmat pentagonalny w aparacie składa się z dwóch specjalnych luster, które odwracają obraz tak, że przyjmuje on normalną pozycję w wizjerze.
- Dalej od pryzmatu pentagonalnego, światło przesuwa się do wizjera, gdzie można zobaczyć ostateczny obraz (nie do góry nogami). Główne cechy wizjera: zasięg, rozmiar, jasność. Obecnie w zaawansowanych kamerach jego zasięg wynosi około 96-100%. Jeśli jest mniej niż 100%, tow takiej sytuacji zdjęcie okazuje się być trochę większe, niż sam fotograf może zobaczyć. Jednak to odchylenie jest nieznaczne. Jeśli rozdzielczość matrycy jest wysoka, to wszystko, co niepotrzebne, można usunąć. Rozmiar wizjera zależy od jego powierzchni. O jego panowaniu decyduje jakość i przepuszczalność światła przez szkło. Zwiększając rozmiar wizjera i zwiększając jasność soczewek, fotografowi łatwiej jest ustawić ostrość i określić, czy obiekt jest ostry. Praca z takimi urządzeniami sprawia ogromną przyjemność każdemu fotografowi. Jednak ich instalacja jest możliwa z reguły tylko w kamerach z najwyższej półki, a także tych, które są powyżej przeciętnego poziomu cenowego. Po skonfigurowaniu aparatu i wszystkich jego parametrów fotograf wciska spust migawki. W tej chwili zwierciadło jest uniesione i strumień światła pada na najważniejszy element urządzenia - matrycę.
- Na rysunku lustro unosi się, otwiera się migawka 1. W urządzeniach lustrzanych migawka jest mechaniczna i określa czas, w którym dotrze do matrycy 2. Ten czas jest nazywany czasem otwarcia migawki (lub czasem ekspozycji matrycy). Główne cechy migawki to: opóźnienie i szybkość. Za pomocą dziennika możesz określić, jak szybko kurtyny migawki otwierają się po naciśnięciu migawki. Im mniejsze opóźnienie, tym większe prawdopodobieństwo, że przejeżdżający samochód zostanie uchwycony na zdjęciu o wysokiej jakości. Z reguły lustrzanki mają niewielkie opóźnienie migawki. Jest mierzony w milisekundach. Szybkość migawki odnosi się do minimalnego czasu potrzebnego do otwarcia migawki.co oznacza minimalną ekspozycję. Jeśli weźmiesz aparat budżetowy, ta wartość wynosi 1/4000 s. Jeśli weźmiesz drogie, czas będzie już 1/8000 s. Gdy lustro jest uniesione, światło nigdzie nie dociera, tylko przemieszcza się bezpośrednio na matrycę. Np. w sytuacji, gdy korzystamy z lustrzanki, fotografując cały czas patrzymy przez wizjer, wtedy po naciśnięciu spustu migawki pierwszą rzeczą, którą widzimy, jest czarna plama. Ten czas zależy od ekspozycji. Jeśli ustawisz czas otwarcia migawki na 5 sekund po naciśnięciu migawki, w tym samym czasie będzie obserwowany czarny punkt. Po odsłonięciu matrycy lustrzanki lustro powróci do swojej pierwotnej pozycji, a światło ponownie trafi do wizjera. Tak więc istnieją dwa główne elementy, które regulują ilość światła docierającego do czujnika. Pierwsza to przysłona 2. Określa ona ilość światła. który jest pomijany. Drugi to migawka, która kontroluje czas otwarcia migawki, czyli czas, w którym światło może trafić na matrycę. To właśnie te dwa mechanizmy leżą u podstaw działania lustrzanki. Efekt procesu fotografowania zależy od sposobu ich połączenia. Fotograf powinien zrozumieć ich znaczenie.
- Macierz 2 może być reprezentowana jako mikroukład z elementami światłoczułymi (fotodiodami), które mają zdolność reagowania na światło. Przed matrycą w aparacie montowany jest filtr świetlny, który odpowiada za uzyskanie kolorowego obrazu. Ważne cechy matrycy: rozmiar i stosunek sygnału do szumu. Im wyższe te parametry, tym lepsza jakość.zdjęcia.
Za matrycą obraz trafia do przetwornika ADC, skąd trafia do procesora. Dalsze przetwarzanie i zapisywanie na karcie pamięci.
Kolejną istotną częścią lustrzanki jednoobiektywowej jest wzmacniacz apertury. Ogniskowanie odbywa się przy całkowicie otwartej przysłonie. Gdy w ustawieniach aparatu ustawiona jest zamknięta przysłona, fotograf nie zobaczy żadnych zmian w wizjerze. Aby zobaczyć, jak wyjdzie ramka, możesz nacisnąć przycisk. W takim przypadku membrana otwiera się do ustawionej wartości, zmiany są widoczne.
Tryby podstawowe
Tryby aparatu są generalnie pogrupowane w następujące cztery obszary:
- automatyczny, w którym kamera sama określa wszystkie ustawienia;
- portret służy do fotografowania ludzi i pozwala zmaksymalizować głośność poprzez rozmycie tła;
- tryb poziomy maksymalizuje głębię ostrości, zapewniając doskonałą przejrzystość;
- tryb makro umożliwia maksymalne zbliżenie podczas ustawiania ostrości na obiekcie;
- tryb sportowy jest odpowiedni do fotografowania obiektów sportowych i poruszających się;
- portret nocny do fotografowania w słabo oświetlonych miejscach z lampą błyskową;
- software auto P umożliwia ustawienie balansu bieli, czułości matrycy i ustawień jpeg. Używane, gdy nie ma czasu na ręczne ustawienia;
- tryb priorytetu migawki S, w którym fotograf ustawia czas otwarcia migawki, a aparat ustawia przysłonę. Stosowany w razie potrzebypodkreślić ruch w kadrze;
- Tryb priorytetu przysłony A umożliwia ustawienie wartości przysłony, a aparat wybiera czas otwarcia migawki. Używane podczas robienia portretu;
- tryb ręczny M: wszystkie parametry ustawia sam fotograf. Idealny do nocnych zdjęć i fotografii studyjnej.
Canon DSLR
Kamery lustrzanki „Canon” są produkowane przez światowego lidera na rynku sprzętu wideo i fotograficznego. Logo tej firmy jest używane na wszystkich urządzeniach amatorskich i profesjonalnych. Przez prawie sto lat swojej historii firma wypracowała profesjonalizm w pracy, wypuszczając jeden z najlepszych modeli aparatów. Wśród najszerszej oferty każdy użytkownik może znaleźć aparat zgodnie ze swoimi preferencjami.
Canon na rynku nowoczesnej elektroniki to jeden z flagowców w zakresie produkcji sprzętu fotograficznego. Jest to najbardziej zaawansowany producent w rozwoju lustrzanek jednoobiektywowych. Szeroka oferta pozwala dobrać odpowiedni model. Produkty firmy zawsze charakteryzują się wysoką jakością wykonania oraz dobrym montażem lustrzanek Canon. Firma ta opracowała serię elektronicznych systemów optycznych (EOS) - lustrzanek jednoobiektywowych z autofokusem.
Wniosek
Aparaty badane w tym artykule umożliwiają wykonywanie wysokiej jakości zdjęć dzięki dużej matrycy w urządzeniu lustrzanki. Dlatego oniwykorzystywane w swojej pracy przez profesjonalnych fotografów i amatorów poważnie zajmujących się fotografią. Wymienne obiektywy są również ważnym czynnikiem popularności sprzętu fotograficznego SLR.
