Projektowanie jest okazją w krótkim czasie przy minimalnym zestawie narzędzi, aby dowiedzieć się, jak skutecznie działa to lub inne rozwiązanie, lub możliwość jego znalezienia. Pozwala zrozumieć, czy powstaje odpowiedni produkt, czy przyda się on klientom i jak go ulepszyć. Ale za każdym projektem powinna być analiza i projektowanie.
Gdzie zaczyna się projektowanie
Projektowanie interfejsu użytkownika zaczyna się od pytania, do czego służy i kto będzie nim zarządzał. Dobry projektant zawsze krytycznie patrzy na otaczającą go rzeczywistość i robi coś nie tylko dla samego procesu, ale z jakiegoś powodu rozważnie. Właściwe projektowanie interfejsu to proces znajdowania rozwiązań problemów użytkowników. Ich doświadczenie interakcji (UX) wpływa na decyzję o zakupie lub wykonaniu innej akcji konwersji i może sprawić, że porzucą nawet wysokiej jakości produkt. Interfejs rozwiązuje również problemy biznesowe, bo jakże jest dla nich wygodnyciesz się klientami, zależy od zysku firmy.
Piramida potrzeb produktowych
Projektant Maxim Desytykh zaproponował model ważnych elementów każdego produktu, niezależnie od tego, dla kogo jest przeznaczony. Nazwał to „Piramidą potrzeb produktu”. Może być wykorzystany przy tworzeniu interfejsu użytkownika. W sercu tego modelu najważniejszym kryterium oceny jest wydajność. Jeśli produkt nie działa, nieważne jak atrakcyjny jest, nie odniesie sukcesu.
Na drugim stopniu piramidy jest celowość. Jeśli produkt działa, musi do czegoś służyć i rozwiązywać problemy użytkowników i biznesu, a także być funkcjonalny. Oznacza to, że jeśli podobne produkty na rynku mają jakieś funkcje, ale ten, który jest opracowywany, nie, stanie się to nieopłacalne. Kolejnym krokiem w piramidzie potrzeb produktowych jest produktywność, szybkość w porównaniu z konkurencją. Jeśli jest mniej niż u konkurencji, produkt będzie używany mniej chętnie. Na szczycie jest estetyka, ponieważ atrakcyjna, ale niedziałająca strona internetowa lub aplikacja nie zainteresuje konsumenta.
Historie użytkowników i scenariusze
Przy opracowywaniu interfejsów graficznych wykorzystywane są koncepcje historyjki użytkownika i scenariusza użytkownika. Pierwszy termin odnosi się do sposobu opisania wymagań dla projektowanego produktu w postaci kilku zdań. Drugi to szczegółowy opis możliwych zachowańużytkownika podczas interakcji z interfejsem. Są potrzebne do stworzenia odpowiedniego produktu. Na przykład projektując formularz na stronie internetowej, projektant musi zrozumieć, ile pól powinien mieć, co będzie wystarczające, a co będzie zbędne. Do tego służy niestandardowy skrypt. Przykładem dobrej opcji jest kilka linijek ze szczegółowym opisem oczekiwanych działań użytkownika i różnych reakcji na nie elementów interfejsu. Należy jednak pamiętać, że nie będzie możliwe zapisanie wszystkich skryptów użytkownika przed uruchomieniem produktu.
Tworzenie zarządzanego interfejsu
Możliwość samodzielnej zmiany interfejsu do potrzeb użytkownika istnieje w produktach firmy „1C”. Na przykład w systemie 1C:Enterprise 8.2, korzystając z wbudowanych narzędzi programistycznych, administrator może programować formularze, optymalizować interakcję między częściami klienta i serwera oraz udoskonalać platformę. Rozwiązania aplikacyjne są dostępne nie tylko w sieci lokalnej, ale także przez Internet, jeśli wykorzystywane są kanały komunikacji o niskiej prędkości.
Rozwój interfejsu w 1C odbywa się z wykorzystaniem wbudowanego języka, dzięki któremu użytkownik może dynamicznie przebudowywać jego części i tworzyć własne algorytmy przetwarzania danych. Strukturę definiuje zestaw poleceń ułożonych w określonej kolejności. System nie ma ograniczeń co do liczby poziomów zagnieżdżenia. W procesie opracowywania interfejsu w 1C 8.3 istnieje mechanizm konfiguracji programu w zależności od praw dostępu użytkownika iprzynależności do zespołu. Administrator może skonfigurować prawa użytkownika i widoczność niektórych elementów dla różnych grup, a sam użytkownik ma dostęp do dodatkowych ustawień za zgodą administratora.
Psychofizjologia percepcji interfejsów
W procesie projektowania i tworzenia interfejsów ważne jest dobre zrozumienie psychofizjologii ludzkiej percepcji. Od tej wiedzy zależy jakość przyszłego produktu. Obecnie popularność zyskuje tak zwana teoria energii, która głosi, że mózg stara się jak najbardziej oszczędzać własne zasoby. Żywi się wysokorafinowanymi węglowodanami, przygotowanymi w specjalny sposób. Tylko takie węglowodany mogą przeniknąć do mózgu i go odżywić. Ten surowiec jest bardzo drogi i cenny, więc nie należy marnować energii. Kiedy istnieje możliwość, aby nie aktywować niektórych neuronów, mózg stara się tego nie robić. Dlatego w procesie rozwiązywania problemu znajduje się rozwiązanie najmniej energochłonne. Jeśli mózg skutecznie sobie z tym poradził, uwalniany jest hormon satysfakcji – dopamina. Należy to wziąć pod uwagę podczas projektowania interfejsów.
Magiczne liczby 7±2 i 4±1
W latach dwudziestych psycholog George Miller przeprowadził w Bell Labs eksperyment, w którym grupy ludzi rozwiązywały pewne problemy przy użyciu różnej liczby obiektów. W efekcie okazało się, że im mniej obiektów jest wykorzystywanych, tym efektywniej rozwiązywane jest zadanie. Po zapoznaniu się z wynikami badania MillerWydedukował zasadę, że 7 ± 2 obiekty to maksymalna liczba, jaką może pomieścić pamięć krótkotrwała danej osoby. Mózg zaczyna unikać dużej liczby, aby oszczędzać zasoby. Nie tak dawno pojawiło się nowe badanie, które mówi, że powinno być nie 7±2, ale 4±1 obiektów.
Różnica w sposobie przetwarzania obiektów przez mózg
Ale istnieje różnica w szybkości przetwarzania informacji podczas pracy z różnymi obiektami. Prostsze są przetwarzane szybciej niż skomplikowane. Problemy z liczbami są rozwiązywane szybciej. Na drugim miejscu pod względem szybkości przetwarzania znajdują się kolory, na trzecim litery, na czwartym kształty geometryczne. Wiele zależy również od motywacji. Jeśli wynik jest wart wysiłku, mózg chętniej podejmuje wyzwanie. Jeśli zasada 7±2 nie jest przestrzegana podczas procesu tworzenia interfejsu, użytkownik gubi się w natłoku elementów i nie wie, jakie czynności wykonać w pierwszej kolejności. Może odmówić rozwiązania zbyt trudnego zadania i opuścić witrynę lub aplikację.
Ważność stosowania zasady 4±1
Użytkownik musi rozwiązać wiele problemów w życiu codziennym, więc interfejs programu lub strony nie powinien sprawiać mu żadnych trudności. Wszystko musi być zbudowane w sposób przewidywalny, logiczny i prosty. Przy opracowywaniu interfejsów oprogramowania należy wziąć pod uwagę zasoby ludzkiego mózgu i nie zmuszać go do marnowania energii na niepotrzebne działania. Właściwa architektura informacji i taksonomia, gdy pozycje menu są pogrupowane w zrozumiały sposób, pomaga użytkownikowi nawigować i znajdować to, czego szuka.
Potrzeby programistywyznacz mu zadania, do rozwiązania których wystarczy operować niewielką liczbą obiektów, po których możesz przejść dalej. Kiedy użytkownik patrzy na stronę, wybiera około 5 obiektów, z którymi następnie wchodzi w interakcję. Spośród nich wybiera ten, który szybko doprowadzi go do celu. Pracując z obiektem, rozwiązuje problem i idzie dalej. W rezultacie jego energia zostanie zaoszczędzona, problem rozwiązany, a użytkownik będzie zadowolony, otrzymując przyjemne wrażenia z interakcji z produktem. Dlatego zastosowanie zasady 4±1 poprawia interfejs.
Korzystanie z postrzegania koloru i rozmiaru
Ludzka percepcja ma kilka innych ważnych cech, które są wykorzystywane podczas tworzenia interfejsów. Na przykład zasada kontrastu pozwala wyróżnić ważne obiekty, czyniąc je jaśniejszymi i jaśniejszymi. Kontrast głośności sprawia, że patrzysz na większy obiekt. Duży przycisk podświetlony kolorem szybciej przyciąga uwagę niż mały i niepozorny. Przyciski z niechcianymi akcjami, takimi jak anulowanie subskrypcji, są zaprojektowane w odwrotny sposób. Rozmycie tła za nim i perspektywa z lotu ptaka służą do wskazania ważnych, co pozwala kontrolować skupienie użytkownika i zwracać uwagę na konkretny obiekt.
Cechy percepcji kolorów są również wykorzystywane przy opracowywaniu interfejsów programów i aplikacji. Na przykład czerwony dla osoby oznacza niebezpieczeństwo. Dlatego różne przyciski ostrzegawcze i znaki wskazujące czynności, których nie można cofnąć, są w ten sposób pokolorowane.kolor. Żółty służy do przyciągania uwagi, zielony i pomarańczowy kojarzą się z czymś bezpiecznym i naturalnym. Jeśli jednak wśród użytkowników jest duży odsetek osób nierozróżniających kolorów, kontrasty kolorów należy stosować ostrożnie. Jednym ze sposobów skierowania oka na określony punkt jest dodanie obrazu ludzkiej twarzy. Od dzieciństwa uczono ludzi rozpoznawania twarzy i zwracania na nie uwagi, dlatego zawsze reagują na taki obraz.
Obraz i tekst
W procesie czytania aktywowanych jest kilka dużych obszarów mózgu odpowiedzialnych za rozpoznawanie, ale dostrzeżenie obrazu wymaga znacznie mniej wysiłku. Dlatego twórcy interfejsów starają się zastąpić tekst obrazami lub ikonami. Interfejsy programistyczne aplikacji często same w sobie składają się z ikon i innych elementów wizualnych. Pożądaną kolejność odczytywania informacji przez użytkowników można ustawić za pomocą odpowiednio dobranych obrazów. Ale jest problem z piktogramami - nie każda osoba potrafi poprawnie rozszyfrować ich znaczenie, bez procesu uczenia się.
Na przykład ikona z dyskietką, co oznacza zapisywanie zmian, jest nadal używana w niektórych programach, ale obraz chmury lub chmury ze strzałką stał się bardziej powszechny. Dlatego przy pierwszej iteracji produktu należy podpisać nowe piktogramy, które wyjaśnią użytkownikowi, jakie działania będą następować po nich. Następnie dla użytkowników, którzy nie nauczyli się na pierwszym etapie, dodawana jest sygnatura w nowej wersji produktu, ale w mniejszym rozmiarze. Wprodukt końcowy, po zapoznaniu się z ikoną podpis można usunąć. Ikony te oszczędzają miejsce i są szybciej rozpoznawane przez użytkowników, co jest szczególnie ważne w przypadku aplikacji mobilnych i responsywnych stron internetowych.
Czytelność tekstu
Zasady kontrastu są ważne nie tylko dla elementów graficznych, ale także dla treści tekstowych. Na przykład czytniki książek mają specjalny tryb nocny, który umożliwia ustawienie czarnego tła i białego tekstu. Dzięki temu w wieczornym oświetleniu oczy mniej męczą się od jasnego ekranu. Ta sama zasada jest stosowana przez programistów w procesie pisania kodu. Dzięki kodowaniu kolorami oko rozpoznaje więcej odcieni na ciemnym tle, zwłaszcza widma czerwieni i fioletu. Właściwa typografia pomaga oszczędzać zasoby mózgu i szybciej czytać tekst. Kiedyś uważano, że ludzie są lepsi w czytaniu czcionek szeryfowych, ale według nowych badań ludzie częściej czytają znajomą czcionkę, niezależnie od tego, czy jest to szeryfowa, czy bezszeryfowa.
Po opracowaniu koncepcji, zaprojektowaniu i prototypowaniu, ostatnim etapem projektowania interfejsu jest testowanie. Po pomyślnym przejściu testów projekt zostaje uruchomiony.
