Technologie szybko się rozwijają, a wraz z nimi ulepszane są gadżety mobilne. Kardynalne zmiany w telefonach, zarówno pod względem technicznym, jak i wizualnym, miały miejsce około pięć lat temu. Dlatego modele sprzed sześciu i siedmiu lat można już nazwać starymi.
Telefony komórkowe, które w swoim czasie zrobiły furorę, są powoli zapominane. Niemniej jednak warto porozmawiać o niektórych urządzeniach i przypomnieć sobie, dlaczego były tak kochane i dumne z zakupu upragnionego gadżetu.
Przedstawiamy Państwu listę starych modeli telefonów komórkowych, w których znalazły się legendarne urządzenia, pamiętane ze swoich rewolucyjnych właściwości, a także niezawodności i innych cech wydajności. Nie znajdziesz ich już w sprzedaży, z wyjątkiem rynku wtórnego w sekcji rarytasów.
Nokia 3310
Stary telefon komórkowy z serii Nokia 3310 to prawdziwa legenda swoich czasów. Gadżet wyróżniał się przede wszystkim niezawodnością. Z całej gamy marki, zarówno dawnej, jak i obecnej, ten model jest naprawdę „niezniszczalny”. Jestem pewien, że wiele osób pamiętamemy krążące w Internecie o tej serii: „Co zrobić ze starym telefonem komórkowym Nokia 3310?” „Nieważne, po prostu nie upuść tego, bo będziesz musiał zmienić podłogi.”
Gadżet został dostarczony w postaci monobloku z wyświetlaczem ciekłokrystalicznym. Wizualizacja oczywiście nie należała do najlepszych, ale wciąż wystarczała do rozmów i wysyłania małych SMS-ów. Warto również wspomnieć o grach. W sumie zainstalowano cztery aplikacje, ale wielu pamięta Snake'a najbardziej.
Marka próbowała wskrzesić serię i wypuściła stary telefon komórkowy (zdjęcie powyżej) w nieco zmodyfikowanej formie iz bardziej zaawansowanym zestawem chipsetów. Dla tych, którzy potrzebują niedrogich i niezawodnych dialerów, jest to idealna opcja. Zaktualizowany model otrzymał nowoczesny kolorowy ekran i bardziej responsywne przyciski z interfejsem.
Siemens ME45
Kolejny stary telefon komórkowy marki Siemens, zapamiętany przez wielu. Model wyróżnia się wyraźną krawędzią o dużym promieniu. Urządzenie zostało wydane w 2001 roku i od razu przyciągnęło użytkowników nie tylko atrakcyjnym kosztem, ale także wydajnością.
Stary telefon komórkowy z serii ME45 otrzymał wygodny przycisk nawigacyjny znajdujący się w samym środku. Właśnie stała się prototypem joysticka dla kolejnych generacji gadżetów. Pod względem niezawodności model w niczym nie ustępował legendarnej Nokii 3310, choć był o 30% lżejszy.
Telefon otrzymał matrycę obsługującą 4 kolory oraz przyzwoity ekran,gdzie można było przeglądać SMS-y bez przerzucania co kilka linijek, jak miało to miejsce w przypadku Nokii. Ponadto w przypadku złamanych kluczy można je było łatwo wymienić nawet na wióry drewniane - a funkcjonowały całkiem normalnie.
Samsung C100
Stary telefon komórkowy „Samsung” z serii C100 pojawił się w 2003 roku. Jednym z głównych wyróżników tego modelu jest kolorowy wyświetlacz. C100 stał się pierwszym urządzeniem w swoim segmencie z takim ekranem. Dodatkowo telefon otrzymał notebook dla 500 abonentów i przyzwoitą ilość zwykłych aplikacji: kalendarz, budzik, konwertery, galerie, gry itp.
Wiele osób pamiętało również bogactwo melodii: 37 wstępnie ustawionych dzwonków i 3 więcej można było zabrać na bok. Wielu było również zadowolonych z żywotności baterii gadżetu na takim wyświetlaczu - około 4 dni. Wynik może nie jest najlepszy dla starej technologii mobilnej, ale patrząc na nowoczesne smartfony z Androidem, można mu pozazdrościć.
Motorola MPx200
Stary telefon komórkowy Motorola z serii MPx200 ma również honorowy tytuł niezniszczalnego modelu. I to pomimo tego, że obudowa urządzenia to „klapka”. Urządzenie pojawiło się pod koniec 2002 roku i od razu zdobyło szacunek użytkowników.
Model otrzymał kolorowy wyświetlacz i działał na platformie Windows Mobile 2002. Widzimy więc tutaj pierwsze szczątki smartfonów. Firma wyposażyła swoje urządzenie w 32 MB pamięci wewnętrznej, z której tylko niewielka część była dostępna dla użytkownika - około 10 MB.
Telefon nie miał aparatu, ale był skromny odtwarzacz MP3. Wcześniej utwory zajmowały około 800 Kb, więc w urządzeniu można było przechowywać do 12-15 ulubionych utworów. Nie zawiodła nas również autonomia gadżetu. 5 godzin ciągłego czasu rozmów i 80 godzin czuwania to dobre rozwiązanie.
Jak na swój czas Motorola MPx200 była urządzeniem prestiżowym. Model szczególnie spodobał się pięknej połowie ludzkości. Ponadto marka oferowała szeroki wybór kolorów i skal. Dzięki ergonomii gadżet jest również w porządku. Jest bardzo wygodny w noszeniu i użytkowaniu, zwłaszcza w porównaniu z nowoczesnymi smartfonami w kształcie łopat.
Sony Ericsson K500i
Ten w dużej mierze wysokiej jakości gadżet mobilny jest efektem współpracy między japońsko-szwedzką marką. Model przyciągnęła przede wszystkim obecność aparatu 0,3 megapiksela z czterokrotnym zoomem. Co więcej, można było nie tylko zrobić zdjęcie, ale także nakręcić film. Jak na swój czas był to prawdziwy przełom.
Jakość zdjęć oczywiście pozostawiała wiele do życzenia, jednak sam fakt obecności takiej funkcjonalności przyciągał wielu konsumentów. A 1,9-calowy ekran oferował dobrą i mniej lub bardziej zrównoważoną gamę kolorów. Piksele oczywiście rzucają się w oczy, ale na tym telefonie można było grać w gry 3D.
Pomimo imponujących właściwości ekranu w tamtym czasie, gadżet miał pełną autonomię. Możesz rozmawiać nieprzerwanie do 7 godzin z rzędu lub grać w gry przez cały dzień. Komplet dżentelmena dla towarzyszaobecne były również urządzenia z tamtych czasów: odtwarzacz, dyktafon, kalendarz, galerie itp.
Motorola RAZR V3
Flagowy model marki został wydany w 2004 roku i od razu został okrzyknięty najpiękniejszym telefonem. Klapka otrzymała atrakcyjny wygląd z harmonijnie kontrastującymi kolorami i doskonałą ergonomią. Miło było zadzwonić i po prostu trzymać go w rękach.
Smukłe etui o grubości zaledwie 14 mm i metaliczne odcienie potwierdziły wybraną nazwę - RAZR (razor - "razor"). Modele zostały wyposażone w kamery o rozdzielczości 0,3 megapiksela i obsługiwane protokoły bezprzewodowe Bluetooth i GPRS. Jakość zdjęć była przeciętna, ale twarze na zdjęciu były rozpoznawalne.
Pod względem niezawodności model był nieco gorszy od konkurentów opisanych powyżej. Ale powodem tego było tylko chude ciało. Wszystko inne zostało zrobione na najwyższym poziomie: nie było luzów, luk czy innych niedociągnięć. Urządzenie nie mogło zmieścić się w tylnej kieszeni spodni, a tym bardziej dżinsów. Sama obudowa była mniej lub bardziej elastyczna, ale ekran mógł pękać.
Cechy urządzenia
Powinniśmy również wspomnieć o klawiaturze. Jeśli w poprzednich generacjach klapek klucze szły i grały, to w przypadku RAZR wszystko jest inne. Każdy przycisk był jak rękawiczka i wyraźnie reagował na kliknięcia użytkownika. Z joystickiem nie było problemów związanych z tego typu gadżetami. Nie tonął i wrażliwie reagował na manipulacje.
Jedynym słabym punktem telefonu jest żywotność baterii. W tak cienkiej obudowie nie da się zmieścić poważnej baterii.wydawało się możliwe. Niemniej jednak poziom autonomii gadżetu był nadal wyższy niż wielu nowoczesnych smartfonów z Androidem.
