Wśród konsumentów stopniowo wzrasta zainteresowanie nowoczesnymi rozwiązaniami technicznymi w zakresie odtwarzania trójwymiarowego wideo w domu. Oczywiście rodzi to wiele pytań - nie dla wszystkich jest jasne, jak oglądać 3D na telewizorze. Sama technologia transmisji wideo 3D była wdrażana od dawna i w różnych odmianach, ale dotyczy to projektorów. Format telewizyjny posiada szereg specyficznych cech w odtwarzaniu 3D, dlatego rozwiązania stosowane w kinie są nieskuteczne.
3D przez projektory kinowe
Głośność w wideo powstaje dzięki rozdzieleniu obrazów - prawe i lewe oko otrzymują różne klatki, a ich nakładanie się prowadzi do efektu 3D. W celu rozdzielenia oprawek zastosowano okulary z soczewkami w kolorze czerwonym i zielonym. Następnie pojawiła się bardziej zaawansowana technologia okularów polaryzacyjnych, któraznalazł zastosowanie w IMAX. Jest też RealD - ta technologia łączy jasność i jakość przy przesyłaniu obrazów z dużą częstotliwością. W kinie efekt 3D jest realizowany przy użyciu drogiego specjalistycznego sprzętu, dlatego pytanie, jak oglądać 3D na telewizorze, rozwiązuje się innymi metodami.
Rozdzielczość telewizorów 3D
Format HD, który odpowiada 1080 pionowym punktom, jest obecnie najbardziej rozpowszechniony. Trójwymiarowy obraz przesyłany jest zgodnie z pewną zasadą, którą stosują telewizory 3D LED o tej rozdzielczości - polega to na wyświetlaniu osobnych klatek dla lewego i prawego oka. Częstotliwość konwencjonalnych telewizorów nie jest do tego wystarczająca, ponieważ pojawia się migotanie ekranu. Wymagana częstotliwość dla technologii 3D w telewizorach to 120 Hz, w porównaniu ze zwykłymi 50 Hz. W takim przypadku wymagany jest minimalny czas odpowiedzi, aby uniknąć nakładania się ramek. Ten wskaźnik jest zdecydowanie najlepiej zaimplementowany w telewizorach plazmowych. Jeśli chodzi o matryce LCD, to nie zawsze jest możliwe dotrzymanie czasu odpowiedzi odpowiadającego wymogom 3D. Jednak rozwój technologii LCD powinien wkrótce wyeliminować problemy z oglądaniem 3D na tego typu telewizorach.
Trudności w transmisji i reprodukcji
Problem polega nie tyle na wyświetlaniu trójwymiarowych treści na ekranie telewizora, ile na przekazywaniu informacji na ten ekran. Przesyłane są duże ilości danych, a w celu:technologia działała poprawnie, wymagane są odpowiednie kanały - na przykład HDMI w wersji 1.4. Większość innych technologii transmisji nie jest w stanie obsłużyć ilości informacji w 3D.
Do oglądania filmów 3D wymagane są specjalne okulary 3D do telewizora. Najnowsza technologia to aktywne okulary z naprzemiennie przyciemnianymi soczewkami, będą działać tylko po zsynchronizowaniu z matrycą.
Teraz mniej osób zastanawia się, jak oglądać 3D na telewizorze, te urządzenia nie są już postrzegane jako coś dziwacznego - dziś telewizor 3D jest stosunkowo niedrogi i dostępny dla prawie wszystkich.
