W wielu krajach Internet jest ograniczony, w niektórych albo w ogóle nie istnieje, albo ludzie są tak biedni, że nawet nie wiedzą o jego istnieniu. Ale co jest nie tak z Koreą Północną, krajem, który aktywnie rozwija technologię jądrową (a to oznacza duży postęp technologiczny), ale ma wielkie ograniczenia? Internet jest dostępny w Korei Północnej, ale jest tak ograniczony, że według naszych standardów można uznać, że po prostu nie istnieje. Tak, i jest dostępny dla jednostek ludzi. Dlaczego więc internet jest zakazany w Korei Północnej? Postaramy się odpowiedzieć na to pytanie jak najdokładniej.
Czy w Korei Północnej jest internet?
Oczywiście, że jest. Ale w przeciwieństwie do większości krajów, tutaj jest to rządowe narzędzie propagandy. Jej jedynym celem jest służenie interesom władz, a nie udostępnianie obywatelom sieci. Ci ostatni nie mają do niego dostępu, a jeśli już, to jest on niezwykle ograniczony. Obywatele uzyskują większość informacji o wydarzeniach na świecie z gazet lubtelewizja.
Jednakże, zgodnie z wypowiedziami ekspertów badających problemy tego zamkniętego stanu, ostatnio nastąpiło lekkie otwarcie „żelaznej kurtyny”. Do pewnego stopnia może to również wpłynąć na Internet w Korei Północnej.
W tej chwili trudno powiedzieć, ilu Koreańczyków z Północy ma dostęp do sieci. Jednak w 2013 roku zarejestrowano 1200 adresów IP pochodzących z Korei Północnej. Oficjalnie rząd zezwala na dostęp do Sieci przywódcom partyjnym, ambasadom innych krajów, uniwersytetom, propagandystom i przedstawicielom handlu zagranicznego. Również niektórzy ludzie z kręgu przywódcy Kim Jong-una mają również dostęp do sieci. Chodzi o sieć WWW, ale zwykli ludzie nie mają do niej dostępu. Ale mogą korzystać z Kwangmen, krajowego Internetu Korei Północnej. Ta sieć nie wykracza poza „cyfrowe granice” państwa.
Kwangmani
Władze Korei Północnej radykalnie rozwiązały problem dostępu do sieci i informacji – po prostu „odcięły” internet w ogóle w całym kraju. Zamiast tego stworzono wewnętrzną sieć, którą nazwano „Kwangmen”. Ta sieć jest dostępna dla tych nielicznych obywateli, którzy mają komputery, ale większość po prostu ich nie posiada ze względu na bardzo wysoki koszt takiego sprzętu.
Ten "analog" może tylko zdalnie przypominać klasyczną sieć. Tak, są czaty, fora, strony rozrywkowe (jest ich około dwóch lub trzech tuzinów), ale nawet tam nie ma zapachu wolności. Według ekspertów ds. Korei Północnej,wszystkie informacje w „Kwangmen” są odczytywane i analizowane przez cenzorów. Wszystko oznacza wszystko bez wyjątku.
Jak działa ich sieć?
Czy to oznacza, że Korea Północna zakazała korzystania z internetu? Częściowo tak, bo obecność sieci wewnętrznej, choć na terenie całego kraju, wcale nie jest nieskończoną przestrzenią informacyjną, którą znamy. W Korei Północnej istnieje nawet specjalna instytucja – Koreańskie Centrum Komputerowe. Zadaniem tego centrum jest wgranie do sieci „świeżego” pozyskanego z realnego Internetu. To centrum ma listę prawidłowych witryn, z których pobierają treści i przesyłają je do Kwangmen.
Sami obywatele kraju rozumieją, że istnieją komputery i pewna sieć. Wiedzą, że można tam kliknąć i zobaczyć ciekawe rzeczy, ale nic więcej. Większość witryn w Kwangmen to witryny edukacyjne lub biznesowe. Ale ostatnio sieć się rozwija, a witryny pojawiają się w języku angielskim, a nawet rosyjskim.
Cenzura internetu
Zauważ, że Centrum Informacji Komputerowej odgrywa kluczową rolę w rozwoju tej sieci. To on przesyła dane do Kwangmen na żądanie różnych agencji. Jednak treści oferowane użytkownikom są wcześniej poddawane bardzo rygorystycznym kontrolom cenzury.
Używając nowoczesnej analogii, „Kwangmen” jest bardziej jak elektroniczna biblioteka, w której użytkownik nie możeprawie nic. Możliwe jest jednak pobieranie książek, które są koniecznie sprawdzane pod kątem cenzury przez „dozorców” i czytanie ich na tabletach Samjiyon. Te tablety dla Korei Północnej są specjalnie produkowane przez Chiny. W koreańskiej sieci znajdują się również serwisy informacyjne, które w większym stopniu promują komunizm. Niektórzy publikują artykuły o nauce. Ma nawet własną wyszukiwarkę i handel, co pozwala na prowadzenie własnego biznesu. Dołączone są czaty i e-maile - możesz tam rozmawiać ze sobą i wymieniać utwory.
Oprogramowanie
Biorąc pod uwagę fakt, że KRLD jest bardzo biednym krajem ze średnią pensją pracownika wynoszącą 4 dolary, bardzo rzadko można spotkać komputer. Ale istnieją również mieszkańcy z komputerami, chociaż jest ich niewielu. Komputery korzystają z systemu operacyjnego Red Star OS, który jest powłoką popularnego darmowego Linuksa. Najnowsza wersja tego systemu operacyjnego przypomina Mac OS. Dostęp do Internetu w Korei Północnej odbywa się za pośrednictwem przeglądarki Mozilla Firefox, która ma swoją własną nazwę – „Nenara”. Jest system pocztowy, edytor tekstu, a nawet gry.
Dostęp do naprawdę dużego internetu
Jak widać, większość mieszkańców Korei Północnej ma dostęp tylko do ocenzurowanych kopii stron internetowych i zawsze znajduje się w ich sieci Gwangmen. A większość obywateli w ogóle nie ma komputerów, ale laboratoria naukowe, instytuty, kafejki internetowe mają do nich dostęp. I bardzo trudno kupić własny komputer, bo sprowadzanie sprzętu z zagranicy jest zabronione (mogą wsadzić do więzienia nawet za DVD z nieszkodliwymkoreańskich seriali telewizyjnych), a państwowa firma Morning Panda zajmuje się produkcją własnych komputerów PC, ale produkuje tylko 2000 kopii rocznie.
Ale mimo to Internet w Korei Północnej odbywa się za pośrednictwem kabla rozciągającego się od Pjongjangu do Chin. Dostęp do niej ma około dwóch tysięcy osób w całym kraju. W rzeczywistości Chiny są wielkim firewallem dla Korei, z którego wynika wiele ograniczeń i zakazów. I mają do niego dostęp tylko wysocy urzędnicy państwowi i wąski krąg specjalistów, którzy potrzebują go do pracy. Według opinii użytkowników prędkość takiego Internetu jest bardzo niska i łączą się z nim za pośrednictwem zabronionych komputerów, w tym amerykańskiej firmy Apple. Cały 25-milionowy kraj ma 1024 adresów IP.
Internet dla władz
Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzenie, że Korea Północna żyje bez Internetu jest całkowicie fałszywe. Istnieje, ale z ogromnymi ograniczeniami dla obywateli. Ale władze mogą z niego korzystać „w pełni”. Szczególnie dla propagandy. Gdy tylko Kim Jong-un doszedł do władzy, obecność tego stanu w Internecie wzrosła. Film o tym, jak dobrze żyją mieszkańcy KRLD, był aktywnie rozpowszechniany w sieciach społecznościowych.
Istnieje również teoria (a może to fakt?), że KRLD wykorzystuje sieć do przeprowadzania cyberataków. Uważa się, że za włamanie do Sony odpowiadają hakerzy z Korei Północnej. Cóż, ogólnie Internet tworzy wysokistatus.
Jak obywatele wydobywają internet w Korei Północnej?
Niechęć władz do otwarcia Internetu dla obywateli ich kraju jest całkiem zrozumiała. Tyle, że informacje, które użytkownicy mogą tam znaleźć, są sprzeczne z ich propagandą. Aby jednak przetrwać, prędzej czy później będziesz musiał otworzyć.
Jeżeli Chiny mają „Wielką Ścianę Internetową”, która blokuje strony zakazane w Chinach, to KRLD ma swój własny odpowiednik, powszechnie nazywany „Moskitierą”, dający dostęp tylko do podstawowych informacji.
Jak się okazało, służbom specjalnym KRLD bardzo trudno jest śledzić telefony komórkowe. I chociaż mają oficjalną sieć komórkową, która uniemożliwia obywatelom wykonywanie połączeń za granicę i dostęp do Internetu, Koreańczycy z Północy znaleźli inny sposób. Coraz częściej zaczęli kupować chińskie telefony, które są sprowadzane do kraju nielegalnie. Urządzenia te mogą działać w obrębie 10-kilometrowej strefy od granicy z Chinami. Jednak Koreańczycy z Północy rozumieją, że posiadanie, nie mówiąc już o używaniu takiego telefonu, jest bardzo niebezpieczne.
Rozwój środowiska informacyjnego w KRLD
Nat Kretchan, badacz z Korei Północnej, opublikował raport na temat zmieniającego się środowiska informacyjnego w tym kraju. Z raportu, opartego na wywiadach z 420 zbiegłymi obywatelami, jasno wynika, że używanie takich telefonów jest poważnym przestępstwem. Ponadto rządowe agencje wywiadowcze dysponują sprzętem do śledzenia połączeń, więc musisz używać takiego telefonu komórkowego w gęsto zaludnionym obszarze i bardzo szybko.
Wielu obserwatorówzauważ, że przywódca kraju, Kim Dzong-un, jest dobrze zorientowany w technologii informacyjnej i stara się z niej korzystać w domu, to znaczy oddawać na służbę swoim obywatelom. Oczywiście technologie te rozwijają się bardzo powoli w KRLD, co tłumaczy się całkowitą izolacją tego kraju, ale każdy krok w tym kierunku daje Koreańczykom Północnym możliwość otrzymywania prawdziwych informacji. Może to prędzej czy później doprowadzić do upadku reżimu w tak zamkniętym kraju. Ale dopóki Korea Północna pozostanie bez Internetu, reżim nie ma się czym martwić. Nie może jednak pozostać tak długo. W końcu wielu obywateli już nielegalnie uzyskuje dostęp do Internetu i komunikacji mobilnej, aby wykonywać nielegalne rozmowy za granicą. Wiele z nich działa pomyślnie.
Wniosek
Wiele osób próbuje zrozumieć, dlaczego w Korei Północnej nie ma Internetu, ponieważ sam Internet nie stanowi poważnego zagrożenia. W rzeczywistości dla reżimu KRLD jest to realne i straszne zagrożenie. Przecież władze od dziesięcioleci propagują komunizm i wszystkie uroki reżimu, cynicznie kłamią na temat najpiękniejszego życia w kraju na tle innych krajów, ich media podawały wiadomość, że drużyna piłkarska KRLD zdobyła mistrzostwo świata, pokonując drużyna Korei Południowej z druzgocącym wynikiem itd. A jeśli każdy obywatel uzyska dostęp do Internetu w Korei Północnej, będzie mógł natychmiast ujawnić kłamstwa swojego rządu, a to z pewnością nie przyniesie korzyści reżimowi.
Ale jak dotąd władzom KRLD udało się ograniczyć ciekawość obywateli i nie starają się szczególnie stosować zakazanych technologii. Aleprędzej czy później trzeba będzie się otworzyć, bo kraj zamknięty, choć może istnieć w tej formie, ale aktywnie się rozwijać – nie.
