Proces standaryzacji rozpoczął się dawno temu, w czasach, gdy radzieckie systemy akustyczne były reprezentowane tylko przez radiostacje średnio- i długofalowe, czyli zanim pojawiły się elektryczne przetworniki i magnetofony. Proces przebiegł szybko. Wydarzenie normalizacyjne - bezprecedensowe na konsumenckim rynku elektroniki domowej. Najciekawsze jest to, że proces jeszcze się nie zatrzymał.
Start
Styczeń 1951 roku został oznaczony pierwszym stanowym ogólnounijnym standardem (GOST 5651-51) dla odbiorników radiowych, dzięki któremu radzieckie systemy akustyczne otrzymały najbardziej ogólne wymagania dotyczące jakości odtwarzania dźwięku. Oczywiście tej jakości nie dało się porównać z nowoczesnymi możliwościami, ale w tamtych czasach była to prawdziwa satysfakcja dla najbardziej wybrednych słuchaczy. PierwszyRadzieckie systemy akustyczne otrzymały pewne charakterystyki częstotliwościowe (początkowo dotyczyło to tylko odbiorników radiowych): krzywa wierności, czyli charakterystyka częstotliwościowa całej ścieżki odbiornika pod względem ciśnienia akustycznego, powinna zapewniać odtworzenie pasma na już wymienionych. Na przykład odbiornik pierwszej klasy (stacjonarny) - od 60 do 6500 Hz.
Pasma częstotliwości wymienione przez GOST muszą być odtwarzane nierównomiernie, ale nie mogą przekraczać pięciokrotności 14 dB (wszystkie zakresy), z wyjątkiem częstotliwości poniżej 250 kHz, nierówność do ośmiu razy - 18 dB jest tam całkiem dozwolona. Elektryczna charakterystyka częstotliwościowa nie została w ogóle ustandaryzowana przez GOST, ponieważ dźwięk odbiornika jest ostatecznie determinowany przez jego szczególną charakterystykę ciśnienia akustycznego. Odbiornik pierwszej klasy do 100 Hz ze współczynnikiem harmonicznym 12%, przy częstotliwościach do 400 Hz - 7%, a powyżej 400 - 5%. Współcześni będą wspominać z nostalgią, a młodsze pokolenie będzie zdumione: czy ich ojcowie i dziadkowie rozumieli przynajmniej coś związanego z charakterystyką dźwięku. Niemniej jednak radzieckie systemy akustyczne nie tylko istniały, ale były również bardzo poszukiwane. I nawet dzisiaj prawdziwi koneserzy płacą za takie „retro” całkiem niemałe pieniądze.
Technologia
Radzieckie systemy akustyczne, które są omawiane w tym artykule, zawsze imponowały oryginalnością zastosowanych technologii, nawet znacząco aż do lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku. Rozważmy na przykład zwykły głośnik, wokół którego gromadziły się tłumysłuchać wiadomości z Biura Informacji z lat wojny. Głośnik był stronniczy. Do końca lat 50-tych nie było mocnych magnesów trwałych, dlatego wysokiej jakości głośniki wyposażono w cewki z drutu litego – elektromagnesy, które służyły również jako dławiki filtrujące do zasilania lamp.
Prąd przemienny dał tło, musieliśmy z nim nieustannie walczyć i nie mniej ciągle wygrywać. Nawiasem mówiąc, pierwsze radzieckie systemy akustyczne wyprodukowane w ZSRR, wbudowane w małe i nawet nie zaprojektowane akustycznie obudowy odbiorników, zawierały dokładnie ten sam głośnik. Brzmiało dobrze i przekonująco. Nawet naszym współczesnym trudno wytłumaczyć takie zjawisko. Zgodnie z tym GOST i wszystkimi jego późniejszymi modyfikacjami wyprodukowano wiele ręcznie montowanych odbiorników, które wiernie służyły wielu pokoleniom właścicieli, a jeśli zdobędziesz je ze strychów wiejskich, są dziś całkiem funkcjonalne.
Symfonia
Pierwszy eksponat naszej recenzji, jak teraz nazwano by ten domowy stereofoniczny radiogram lampowy, „centrum muzyki”, ponieważ składał się z odbiornika radiowego i gramofonu, które obecnie powszechnie nazywa się winylem. Przez bardzo długi czas był to standard wysokiej jakości reprodukcji dźwięku i do dziś zdobią go najrzadsze i najdroższe radzieckie systemy akustyczne. Dla lepszej jakości dźwięku przy niskich częstotliwościach zastosowano tam zamknięty system z wieloma rezonatorami wnękowymi. Radzieckie głośniki akustyczne „Symphony” miały cztery głośniki:ZGD-15 wysokiej częstotliwości, dwa średniotonowe 2GD-28 i jeden niskotonowy 5GD-3. Do oddzielenia częstotliwości zastosowano filtry bezpośrednio w samych kolumnach.
Częstotliwości zostały dostrojone do 100 i 50 Hz, a filtr wytłumił pierwszą i drugą harmoniczną częstotliwości sieciowej toru wzmacniającego, eliminując nieunikniony „garb” w zakresie 60-80 Hz, który był bardzo charakterystyczny dla istniejących głośników. te dni. Sprzęt vintage jest w dzisiejszych czasach bardzo poszukiwany, chociaż jego czułość, a także moc są niskie, a zniekształcenia wysokie.
Na tranzystorach
Odbiorniki lampowe to produkt z limitowanej edycji, przez długi czas były drogie, ale w latach 60. i 70. takie radia były obecne i cieszyły się wielką miłością całej rodziny: od starszych miłośników opery po młodych żarliwych Beatlesów, bo spełniał potrzeby w każdym wieku. Organizowano z nią wakacje, pomagała „żyć i budować”. Potem były magnetofony stereo na tranzystorach, jeszcze droższe i jeszcze bardziej poszukiwane. Opracowali znacznie większą moc wyjściową i potrzebowali innej, bardziej zaawansowanej akustyki. I pojawiła się.
Od najczęściej używanego AS 10MAS-1M do kolumny „Amfiton”, gdzieZastosowano głośnik niskotonowy dalekiego zasięgu z zawieszeniem dyfuzorowym. Nie zostały one sfinalizowane, zręczni właściciele przywoływali na myśl montaż. Na przykład powietrze uchodziło ze szczelin kolumny Amphiton z dużą siłą, dzięki czemu było w stanie ugasić płonącą zapałkę. Dlatego w pierwszej kolejności wszystkie pęknięcia zostały wypełnione żywicą epoksydową. To właśnie w latach 70. radzieccy radiotechnicy doszli do wniosku, że kopiowanie zachodnich modeli znacznie poprawi jakość produktów krajowych.
Inżynieria radiowa
S90 przybył do ludzi z krajów bałtyckich w 1978 roku ze słynną akustyką 35AC-1, która dała początek tej serii. Ryskie stowarzyszenie produkcyjne „Radiotekhnika”, a w szczególności biuro projektowe „Orbita”, było projektantem nowych sowieckich systemów akustycznych. Nawet najbardziej zaawansowani amatorzy nie będą zaskoczeni głośnikami zainstalowanymi w tej serii „Radio Engineering S90”, ale taka obudowa nie ma analogu nigdzie na świecie. Płyta pilśniowa (płyta pilśniowa) nie była tam używana.
Zastąpiono je prawdziwą sklejką lotniczą na przedniej ścianie oraz grubymi i ciężkimi deskami z cienkiego drewna na wszystkich pozostałych panelach. Tylko takie pudełko ważyło dwadzieścia trzy kilogramy. Niemniej jednak ta akustyka stała się ulubioną wśród konsumentów. W tamtych czasach elektronika ryskiej fabryki dla melomanów oznaczała mniej więcej to samo, co karabin szturmowy Kałasznikowa w czasie wojny. To żywa legenda budowy kolumn domowych. Do dziś wiele setek takich systemów służy melomanom, którzy stopniowoaktualizacja.
Co jest w środku
Warto odkręcić dwa tuziny śrub mocujących obudowę, zdjąć stalową płytkę z górnej części przedniego panelu, a następnie ostrożnie wyjąć głośnik niskotonowy, otworzy się obraz godny zainteresowania przyrodnika. Przede wszystkim jest to gaza i wata, z której wykonany jest półtorametrowy materac, przyklejony do sumienia. Wewnętrzna powierzchnia korpusu wydaje się być nieusuwalna, poza tym materac zakrywa rurkę odwracacza faz, jego światło jest prawie do połowy zamknięte. Możesz jednak dostać się na tylną ścianę. Tam, na stalowej podstawie, wzmocniono zwrotnicę, a przewody z jej listwy zaciskowej prowadzą do przełączników do tłumienia tonów średnich i wysokich, w zasadzie całkowicie zbędnych.
Są umieszczone obok głośników o tej samej nazwie. Niemniej jednak widać, że pomimo najbardziej oczywistych wad montażu seria S90 była na tyle dobra, że stanowiła przełom w prawdziwym Hi-Fi. Pojawiają się opinie, że 6AS 2 „Inżynieria radiowa” nie poszło gorzej. Są to niewielkie systemy akustyczne do uzupełnienia pierwszej grupy elektrofonów (np. „Melody-101, 102, 103, 105 Stereo”). Po odpowiednim dopracowaniu głośniki te dają dość wysokiej jakości dźwięk. W sumie przemysł radziecki wyprodukował ponad pięćdziesiąt modeli systemów akustycznych do celów domowych, najbardziej zróżnicowanych. Nie licząc rzadkich, czysto popowych setów i sampli z limitowanej edycji.
Leningrad
Systemy akustyczne 75AC 001 - ostatnierozwój VNIIRPA imienia Popowa, wprowadzony do serii. Ta „łabędzia pieśń” domowej zabudowy kolumnowej jest godna uwagi, ponieważ przy tworzeniu projektu wykorzystano modelowanie matematyczne, optymalizację parametrów podzespołów za pomocą komputera (głowice i zwrotnica). System ten ma wiele zalet: efektywne głośniki nowej generacji (10GDV-4, 30GDS-1, 100GDN-3), z których pochodzi rekordowa czułość dla domowych systemów z lat osiemdziesiątych - 91 dBm. Zapewniono szerszy zakres częstotliwości z niewielkimi nierównościami i niewielkimi zniekształceniami.
Dwie fabryki wyprodukowały niemal identyczne systemy akustyczne: Corvette (Okeanpribor, Leningrad) i Cleaver (Krasny Luch, Taganrog). Zestawy głośników, projekty i obwody do modeli były takie same, jednak w Taganrogu wykonano również zestawy głośników do głośników. Teraz praktycznie nie ma inwestycji w elektronikę. Kraje bałtyckie przerzuciły się na tanie modele w stylu zachodnim, akceptowane bez najmniejszego entuzjazmu. A w Rosji tradycyjnie nie ufają jakości krajowej elektroniki, ponieważ produkcja praktycznie umarła. Na rynku istnieją Nowosybirsk (Noema) i Gagarin (obwód smoleński, OJSC Dinamik), które zachowały dość szeroką gamę domowych systemów akustycznych.
Recenzje
Użytkownicy zwrócili uwagę na zestaw głośnikowy 25AC-033 "Elektronika", który mile zaskoczył, że w 1988 roku doszło do tak doskonałego wykonania fabrycznego. Taki plan akustyki zwykle się trzymaretromarkety w granicach od piętnastu do dwudziestu tysięcy rubli, co w zasadzie nie jest tanie. Obudowa jest absolutnie szczelna, rama basowa jest metalowa. Doskonałej jakości okleina, bez błędów. Wszystkie części idealnie pasują na swoje miejsce. Jakość akustyki 25AC-033 „Electronics” jest dość porównywalna z powstałymi w 1980 roku „Estonia-21” czy „Olympic” 35AC-1. W każdym razie kolumny Amphitron w ogóle nie przechodzą do żadnego porównania. Od trzydziestu lat nawet fabryczne zawieszenie piankowe nie popada w ruinę. W tym produkcie zakład w Leningradzie pokazał swoją prawdziwą wysokość.
Inne recenzje wyrażają po prostu zachwyt nad systemem głośnikowym Amphitron, który mimo, że ma już ponad trzydzieści lat, uważany jest za rarytas i dumę sprzętu AGD. Kolumny pracują świetnie, dźwięk jest miękki, wyjątkowo obszerny. Specyfikacje w żaden sposób nie odbiegają od deklarowanych. Przy raczej niewielkich wymiarach i mocy wyjściowej na głośnik 25 watów jest to niesamowite. Użytkownicy twierdzą, że szczytowa moc tego systemu głośników wynosi 90 watów. Co ciekawe, istnieje tutaj prawdziwa „sztuczka” radzieckiego przemysłu - istnieją emitery izodynamiczne o wysokiej częstotliwości, które pomagają osiągnąć dobre osiągi przy wysokich częstotliwościach. Oczywiście ten system głośników jest uzupełniony obecnością sprzętu odtwarzającego i wzmacniaczy.
Wzmacniacze
Urządzenie do zwiększania natężenia prądu za pomocą specjalnych urządzeń - lamp próżniowych lubtranzystory - to wzmacniacz elektroniczny. W ten sposób przewodność elektryczna zmienia się za pomocą sygnału sterującego, wzmacniacze działają tak, jakby wyłączały lub włączały prąd, przepuszczając go przez siebie. Nawet przy słabym sygnale sterującym prąd jest wystarczający do wyzwolenia detektora lub odtworzenia dźwięku. Od 1985 roku wzmacniacz Elektronika 50U-017S-1 jest produkowany w Kazańskim NPO Elekon, gdzie w związku z konwersją produkowano wysokiej klasy komputery osobiste i odtwarzacze stereo.
Wzmacniacz 50U-017 posiada przekaźnikowy układ zabezpieczający przed przeciążeniem, umożliwia pracę z dwiema parami systemów akustycznych, a każdy z nich można wyłączyć. Jest wskaźnik mocy wyjściowej - dwupoziomowy. Ponadto wzmacniacz „Electronics” zawiera przełączaną głośność i przełączany blok tonów. Istnieją filtry dla częstotliwości podczerwonych i szumów o wysokiej częstotliwości. Całkiem dobrze i przez długi czas służył melomanom na różnych VIA w całym kraju, recenzje są w większości przychylne.
Romans
Od 1986 roku w fabryce Szewczenki w Charkowie produkowane są systemy akustyczne 25AC 121 „Romance” i 50AC-105, prawie takie same, z wyjątkiem panelu przedniego. Kolumny te mogą służyć zarówno jako kolumny podłogowe, jak i podstawkowe (co jest bardziej problematyczne). Ogromny i ciężki, mimo to moc i czułość nie są na równi. Często zdarzały się problemy z niskimi częstotliwościami, jeśli zwiększono głośność.
Nie zaleca się kładzenia go na podłodze lub na stojaku - brzęczą i mamroczą, potrzebująspecjalne gumki pod głośnikami, wtedy te nieprzyjemne chwile się kończą. „Romance” wyróżnia się rokiem produkcji: 1989 – pierwsza, jeszcze sklejka, brzmiała przyzwoicie, ale po 1991 roku znacznie gorzej. Tylna ściana jest zdejmowana, korpus wykonany z płyty wiórowej o grubości 16 milimetrów, a przedni panel to sklejka o grubości 18 milimetrów. Głośniki rozmieszczone są wzdłuż osi środkowej, z przodu cały system akustyczny jest chroniony plastikową nakładką, a głośniki chroni metalowa siatka pod nakładką.
Do samochodu
Kierowcy, którzy uważają się za „smakoszy” dźwięku, co dziwne, są bardzo zainteresowani zakupem dokładnie starego sowieckiego sprzętu radiowego. Radzieckie systemy akustyczne są coraz częściej wyszukiwane w witrynach reklamowych i kupowane. Nawiasem mówiąc, nie jest tak tanio, a cena nie jest na pierwszym planie. Ma wiele atrakcyjnych właściwości, zwłaszcza czystość i moc. W radzieckich systemach akustycznych źródło sygnału i wzmacniacze są wykonane z wysoką jakością, a przy wymianie na inne, nawet importowane modele, wyraźnie odczuwalne są straty. Dobra opcja - sowieckie głośniki 35 GDN, próbka, można powiedzieć, gotyckie, a nawet nie leżały obok chińskiej elektroniki konsumenckiej.
Poza dźwiękiem, o jakim marzyłeś, doskonale pasują do wnętrza absolutnie każdego samochodu. W przypadku korzystania z dowolnych głośników - radzieckich lub chińskich - potrzebne jest pudełko. Duże radzieckie głośniki znajdują się oczywiście z tyłu, w bagażniku, pod półką, trzeba tylko wyciągnąć inwektory fazowe. Radziecki mówca dlasamochód nie jest przeznaczony i dlatego trzeba będzie dokonać pewnych poprawek. To zależy od przypadku. Może być wymagany dodatkowy montaż głośników wysokotonowych lub głośników wysokotonowych.
