Płytka z obwodem drukowanym to element konstrukcyjny, który składa się z podstawy dielektrycznej i miedzianych przewodników, które są osadzone na podstawie w postaci odcinków metalizowanych. Zapewnia połączenie wszystkich elementów radioelektronicznych obwodu.
Płytka drukowana ma wiele zalet w porównaniu z montażem wolumetrycznym (zawiasowym) za pomocą kabli i przewodów:
- gęste mocowanie elementów radiowych i ich połączeń, co skutkuje znacznym zmniejszeniem wymiarów i wagi produktu;
- otrzymywanie przewodników i powierzchni ekranujących oraz radioelementów w jednym cyklu technologicznym;
- stabilność, powtarzalność charakterystyk takich jak pojemność, przewodność, indukcyjność;
- wysoka prędkość i odporność na zakłócenia obwodów;
- odporność na wpływy mechaniczne i klimatyczne;
- standaryzacja i ujednolicenie rozwiązań technologicznych i projektowych;
- niezawodność węzłów, bloków i samego urządzenia jako całości;
- zwiększona produkcyjność w wyniku złożonej automatyzacji prac montażowych oraz czynności kontrolno-regulacyjnych;
- niskipracochłonność, materiałochłonność i koszt.
Płytka drukowana ma również wady, ale jest ich bardzo niewiele: ograniczona łatwość konserwacji i duża złożoność dodawania zmian projektowych.
Elementy takich płytek to: podstawa dielektryczna, powłoka metalizowana, która jest wzorem drukowanych przewodników, pola kontaktowe; otwory mocujące i montażowe.
Wymagania dla tych produktów GOST
- Płytki drukowane muszą mieć jednorodną podstawę dielektryczną, która musi być monolityczna w strukturze, bez wewnętrznych pęcherzyków, skorupek, obcych wtrąceń, pęknięć, odprysków, rozwarstwień. Dopuszczalne są jednak pojedyncze rysy, wtrącenia metalu, ślady jednorazowego usunięcia niewytrawionego obszaru, a także przejawy struktury, która nie zmienia parametrów elektrycznych produktu, nie zmniejsza dopuszczalnej odległości między elementami wzór.
- Wzór jest wyraźny, z gładką krawędzią, bez pęcznienia, rozdarcia, rozwarstwienia, śladów po narzędziach. Dozwolone są drobne lokalne zaprawy, ale nie więcej niż pięć kropek na decymetr kwadratowy, pod warunkiem, że reszta szerokości toru jest zgodna z minimalnym dopuszczalnym; rysy o długości do sześciu milimetrów i głębokości do 25 mikronów.
Aby poprawić właściwości korozyjne i zwiększyć lutowność, powierzchnia płyty jest pokryta kompozycją elektrolityczną, która musi być ciągła, bez rozwarstwień, pęknięć i przypaleń. Wymagane są otwory mocujące i montażowepozycja zgodnie z rysunkiem. Dozwolone są odchylenia określone przez klasę dokładności płytki. W celu poprawy niezawodności lutowania, na wszystkie wewnętrzne powierzchnie otworów montażowych natryskiwana jest warstwa miedzi, której grubość musi wynosić co najmniej 25 mikronów. Proces ten nazywa się platerowaniem otworów.
Jakie są gatunki PCB? Ta koncepcja oznacza klasy dokładności produkcji płyt, które są przewidziane przez GOST 23751-86. W zależności od gęstości wzoru płytka drukowana ma pięć klas dokładności, których wybór zależy od poziomu wyposażenia technicznego przedsiębiorstwa. Pierwsza i druga klasa nie wymagają sprzętu o wysokiej precyzji i są uważane za tanie w produkcji. Klasy IV i V wymagają specjalnych materiałów, specjalistycznego sprzętu, doskonałej czystości w zakładach produkcyjnych, klimatyzacji i utrzymania temperatury. Przedsiębiorstwa krajowe produkują masowo obwody drukowane trzeciej klasy dokładności.
