Po wynalezieniu pierwszego urządzenia półprzewodnikowego wielu wielkich naukowców badało właściwości złącza p-n. Jak można się domyślić, jest to powszechna dioda, którą można zobaczyć w każdym obwodzie elektronicznym. W momencie swojego wynalezienia był elementem, który dokonał prawdziwej rewolucji i zmienił wszystkie wyobrażenia o przyszłości elektroniki. Również technologia jego wytwarzania nie pozostała bez uwagi. Pojawiła się dioda Zennera i Gunna. Wynaleziono również diodę Schottky'ego,
posiadanie interesujących właściwości. Jego zastosowanie w elektronice nie było tak rewelacyjne, jak jego słynnych „braci”. Specjalne właściwości tego pierwiastka były wcześniej wykorzystywane w wysoce wyspecjalizowanych schematach i nie znalazły szerokiego zastosowania. Tym ciekawsze jest to, że od niedawna jako główny element zasilaczy impulsowych zaczęto stosować diodę Schottky'ego. Działa w prawie wszystkich elektronicznych urządzeniach gospodarstwa domowego: telewizorach, magnetofonach, komputerach osobistych, laptopach itp. Specjalne właściwości urządzenia przejawiają się w niskim spadku napięcia na złączu p-n. Nie przekracza 0,4 wolta. To znaczy, zgodnie z tymparametr jest jak najbardziej zbliżony do idealnego elementu, który jest używany w obliczeniach. To prawda, że przy napięciu powyżej 50 woltów właściwości te znikają. Niemniej jednak dioda Schottky'ego stała się szeroko stosowana w obwodach ze wzmacniaczami operacyjnymi. Zasilanie takich obwodów nie przekraczało 15 woltów napięcia stałego, co pozwoliło w pełni wykorzystać właściwości tego urządzenia. Mógłby być w pętli sprzężenia zwrotnego jako element ograniczający lub uczestniczyć w pracach regulatorów.
Oprócz tak ważnej właściwości, jak spadek napięcia na złączu p-n, dioda Schottky'ego ma małą pojemność. Dzięki temu może pracować w obwodach wysokiej częstotliwości. Niemal „idealne” właściwości tego elementu nie zniekształcają sygnału o wysokiej częstotliwości. Dlatego zaczęli go umieszczać w zasilaczach impulsowych, urządzeniach komunikacyjnych i regulatorach. Ale oprócz pozytywnych cech, należy zwrócić uwagę na wady. Diody Schottky'ego są bardzo wrażliwe nawet na krótkotrwałe przekroczenie napięcia wstecznego od wartości dopuszczalnej. Prowadzi to do awarii elementu. W przeciwieństwie do swoich krzemowych odpowiedników nie regeneruje się. Przebicie termiczne prowadzi albo do pojawienia się prądów upływowych, albo do „przekształcenia” urządzenia w przewodnik.
Pierwsza awaria spowoduje, że całe urządzenie elektroniczne stanie się niestabilne. Dosyć trudno go znaleźć i wyeliminować. Jeśli chodzi o przebicie termiczne, to np. w zasilaczu impulsowym doprowadzi to do zadziałania zabezpieczenia przeciwzwarciowego. Po wymianieuszkodzony element, zasilacz będzie działał normalnie. Współczesny przemysł produkuje wystarczająco mocne diody Schottky'ego. Prąd pulsacyjny w takich urządzeniach może osiągnąć 1,2 kA. Stały prąd roboczy w niektórych typach osiąga 120 A. Takie urządzenia mają szeroki zakres prądowy i dobrą wydajność. Są z powodzeniem stosowane w sprzęcie AGD i elektronice przemysłowej.
