Dzisiejsze programy telewizyjne oferują najnowsze formaty odtwarzania, ale nadal regularnie słyszysz o standardach takich jak PAL lub NTSC. Co jest lepsze i jaka jest między nimi różnica? Aby to zrozumieć, konieczne jest zrozumienie każdego z tych standardów.
Co to jest NTSC?
Tak więc wiele amerykańskich nośników nagrywania wideo ma format NTSC. Co to jest? Dziś jest to system kodowania kolorami używany przez odtwarzacze DVD. Do niedawna był używany przez telewizję w Ameryce Północnej, Japonii i większości krajów Ameryki Południowej.
Ponieważ kolorowe telewizory zaczęły zastępować czarno-białe, programiści zaczęli używać do transmisji kilku różnych metod kodowania kolorów. Jednak metody te kolidowały ze sobą i starymi telewizorami czarno-białymi, które nie potrafiły zinterpretować przesyłanych do nich sygnałów kolorowych. W 1953 roku amerykański Narodowy Komitet ds. Systemów Telewizyjnych przyjął standard NTSC, który został opracowany i wdrożony jako jeden standard. Od tego momentu stało się możliwe korzystanie z niego w całym kraju, ponieważ stał się kompatybilny z dużą liczbą różnych telewizorów. Obecnie nadal można znaleźć NTSC. Co to znaczy? Mimonowoczesne telewizory nie używają już tego formatu, nadal mogą go odbierać i odróżniać.
Co to jest format PAL?
Zanim zdecydujesz, który jest lepszy - PAL czy NTSC, musisz zrozumieć, czym się od siebie różnią.
PAL to system kodowania kolorami używany przez odtwarzacze DVD i programy telewizyjne w Europie, większości krajów Azji i Oceanii, Afryce i niektórych częściach Ameryki Południowej.
Phase Alternating Line lub formatowanie PAL, wraz ze standardem SECAM (dawniej używanym w Rosji i krajach WNP, obraz w tej metodzie jest nadawany jako sekwencyjny kolor z pamięcią) został opracowany pod koniec lat 50. XX wieku w celu obejścia pewnych wady systemu NTSC.
Ponieważ NTSC koduje kolor, oznacza to, że sygnał może stracić wyrazistość w złych warunkach, więc wczesne systemy oparte na tym formacie były podatne na złą pogodę, duże budynki i kilka innych czynników. Aby rozwiązać ten problem, stworzono format wideo PAL. Działa to w następujący sposób - podczas tłumaczenia zmienia co drugą linię w sygnale, skutecznie eliminując błędy.
W przeciwieństwie do NTSC, PAL jest nadal często używany do nadawania naziemnego w regionach, w których został przyjęty.
PAL czy NTSC: który jest lepszy?
Wiele programów do edycji wideo, takich jak VideoStudio, pozwala wybrać format, w którym Twoja praca jest zapisywana podczas nagrywania na DVD.
Który format powinieneśw użyciu, zależy głównie od Twojej lokalizacji. Jeśli tworzysz filmy, które będą wyświetlane na całym świecie, wybrany przez Ciebie NTSC jest bezpieczniejszy i wygodniejszy. Większość odtwarzaczy DVD i innych urządzeń formatu PAL może odtwarzać wideo NTSC, podczas gdy odtwarzacze NTSC zwykle nie obsługują PAL.
Dlaczego te formaty są nadal używane?
Główną odpowiedzią jest to, że dzisiaj nie są tym, czym zostały pierwotnie stworzone. Oczywiście problemy techniczne, do rozwiązania których stworzono te systemy kodowania w latach pięćdziesiątych, nie dotyczą współczesnego świata. Jednak płyty DVD są nadal oznaczone jako NTSC lub PAL (co lepiej kupić i dlaczego - przeczytaj powyżej), a ustawienia taktowania, rozdzielczości i częstotliwości odświeżania w tych systemach są nadal używane w nowoczesnych telewizorach i monitorach.
Głównym powodem tego jest regionalizacja treści. Korzystanie z różnych formatów wideo stanowi warstwę fizycznej ochrony, która egzekwuje krajowe prawa autorskie i zapobiega rozpowszechnianiu filmów i programów telewizyjnych w różnych krajach bez zezwolenia. W rzeczywistości jest to wykorzystanie formatów jako legalnej metody ochrony praw autorskich. Zjawisko to jest tak powszechne, że obszary dystrybucji gier wideo i innych interaktywnych mediów elektronicznych są często określane jako regiony NTSC i PAL, chociaż takie oprogramowanie działa dobrze na każdym typiewyświetlacz.
Formaty PAL, NTSC: jaka jest różnica techniczna?
Telewizory pokazują swoje obrazy linia po linii i tworzą iluzję ruchu, wyświetlając je nieznacznie zmienione, wiele razy na sekundę. Sygnał nadawany dla telewizji czarno-białej po prostu wskazywał poziom jasności w każdym punkcie wzdłuż linii, więc każda klatka była po prostu sygnałem z informacją o jasności dla każdej linii.
Początkowo telewizory wyświetlały 30 klatek na sekundę (FPS). Jednak po dodaniu koloru do transmisji szerokoekranowych telewizory czarno-białe nie mogły odróżnić informacji o kolorze od informacji o luminancji, więc próbowały wyświetlić sygnał koloru jako część obrazu. W rezultacie stało się to bez znaczenia i pojawiła się potrzeba wprowadzenia nowego standardu telewizyjnego.
Aby wyświetlić kolor bez tego problemu, transmisja musiała dodać drugi sygnał koloru między przebiegami luminancji, który byłby ignorowany przez telewizory czarno-białe, a urządzenia kolorowe szukałyby go i wyświetlały go za pomocą adaptera o nazwie Colorplexer.
Ponieważ ten dodatkowy sygnał był dodawany między każdą aktualizacją klatek, wydłużył czas potrzebny na ich zmianę, a rzeczywisty FPS na wyświetlaczu został zmniejszony. Dlatego telewizor NTSC odtwarza 29,97 klatek na sekundę zamiast 30.
Z kolei sygnał PAL wykorzystuje 625 linii, z których 576 (znanych jako sygnał 576i) jest wyświetlanych jako widoczne linie na telewizorze, podczas gdy w sformatowanym sygnale NTSCUżywanych jest 525 linii, z których 480 wydaje się być widocznych (480i). W wideo PAL co druga linia ma fazę zmiany koloru, co powoduje wyrównanie częstotliwości między liniami.
Co to oznacza?
Pod względem efektu oznacza to, że uszkodzenie sygnału pojawia się jako błąd nasycenia (poziomu koloru), a nie odcień (odcień koloru), jak w przypadku wideo NTSC. Dzięki temu uzyskano dokładniejszy obraz oryginalnego obrazu. Jednak sygnał PAL traci nieco rozdzielczość kolorów w pionie, przez co kolory na styku linii są nieco rozmyte, chociaż tego efektu nie widać gołym okiem. Na nowoczesnych płytach DVD sygnał nie jest już kodowany na podstawie łączących się linii, więc nie ma różnic częstotliwości i fazy między tymi dwoma formatami.
Jedyna rzeczywista różnica to rozdzielczość i liczba klatek na sekundę, z jaką odtwarzane jest wideo.
Konwersja z NTSC na PAL i odwrotnie
Jeśli wideo PAL jest konwertowane na taśmę NTSC, należy dodać 5 dodatkowych klatek na sekundę. W przeciwnym razie obraz może wydawać się niestabilny. W przypadku filmu NTSC przekonwertowanego na PAL obowiązują odwrotne zasady. Pięć klatek na sekundę musi zostać usuniętych lub akcja na ekranie może wydawać się nienaturalnie wolna.
PAL i NTSC na telewizorach HD
Istnieje szeroki system analogowy dla telewizji, więc chociaż sygnały cyfrowe i wysoka rozdzielczość (HD) stają się uniwersalnym standardem, różnice pozostają. Podstawowywizualną różnicą między NTSC i PAL dla HDTV jest częstotliwość odświeżania. NTSC odświeża ekran 30 razy na sekundę, podczas gdy systemy PAL odświeżają 25 klatek na sekundę. W przypadku niektórych rodzajów treści, zwłaszcza obrazów o wysokiej rozdzielczości (takich jak te generowane przez animację 3D), telewizory HD korzystające z systemu PAL mogą wykazywać niewielką tendencję do „migotania”. Jednak jakość obrazu to NTSC i większość ludzi nie zauważy żadnych problemów.
Sygnał DVD nie jest kodowany na podstawie fali nośnej, więc nie ma różnic częstotliwości ani fazy między tymi dwoma formatami. Jedyną rzeczywistą różnicą jest rozdzielczość i liczba klatek na sekundę (25 lub 30), z jaką odtwarzane jest wideo.
