W elektrotechnice istnieją dwa proste sposoby podłączenia silnika trójfazowego. Różnią się one znacznie, a ich wybór zależy od warunków pracy i typu silnika.
Pierwszy typ wykorzystuje trójfazowe połączenie silnika o nazwie delta. Polega na szeregowym łączeniu uzwojeń stojana. W rzeczywistości koniec pierwszego uzwojenia silnika rozruchowego jest połączony z drugim. Ten typ połączenia generuje wysokie prądy rozruchowe i umożliwia silnikowi dostarczenie pełnej mocy znamionowej.
Drugi typ połączenia to „gwiazda”. Podczas korzystania z niego końce uzwojeń są ze sobą połączone, a na ich początek jest dostarczana moc. Takie połączenie silnika trójfazowego jest łagodniejsze, ale jednocześnie silnik wytwarza półtora raza mniej mocy niż przy połączeniu „trójkątem”.
Połączone połączenie jest uważane za najbardziej poprawne. Stosowany jest głównie w silnikach dużej mocy, ale nadaje się również do warunków domowych, gdyż chroni silnik przed niepotrzebnymi przeciążeniami, a jednocześnie daje pełnąmoc zadeklarowana w paszporcie. Uruchamia silnik za pomocą połączenia w gwiazdę. Jednocześnie nie będzie narażony na duże obciążenia od wysokich prądów. Po osiągnięciu prędkości nominalnej przełącza się na uzwojenie typu „trójkąt”, które działa do końca pracy. Takie połączenie silnika trójfazowego wymaga zastosowania przekaźnika czasowego lub specjalnego rozrusznika.
Osobno warto zauważyć, że większość silników reaguje negatywnie na spadki napięcia lub zwarcia. Dlatego przy opracowywaniu projektów dotyczących podłączenia silnika trójfazowego zwykle w obwodzie uwzględniane są topikowe łączniki lub całe mechanizmy ochronne.
Dość często wiele osób ma do czynienia z sytuacją, w której dostępny jest silnik trójfazowy, a sieć elektryczna ma tylko jedną fazę. W takich przypadkach silnik trójfazowy jest podłączony do sieci jednofazowej za pomocą kondensatorów. Są one połączone za pomocą wolnego uzwojenia terminala i podłączone do sieci. W takim przypadku należy wziąć pod uwagę fakt, że pojemność kondensatorów musi się zmieniać w zależności od prędkości obrotowej silnika. Dlatego są one połączone ze sobą równolegle w taki sposób, że po włączeniu oba kondensatory znajdują się w sieci, a po osiągnięciu prędkości roboczej należy wyłączyć drugi kondensator.
Dlatego, gdy silnik trójfazowy jest podłączony do sieci jednofazowej, kondensator,stale pracujący nazywa się pracownikiem, a ten, który się wyłącza, nazywa się rozpoczynającym. W takim przypadku pojemność kondensatora rozruchowego powinna być około trzy razy większa niż pojemność robocza. Kondensator rozruchowy jest podłączony przez oddzielny przycisk, który jest przytrzymywany, aż silnik osiągnie ustawioną prędkość.
Warto zauważyć, że przy takim połączeniu silnik traci ponad 60% swojej mocy, a jeśli jest podłączony w schemacie „gwiazda”, to taka strata może wzrosnąć o kolejne półtora czasy. Dlatego w takich przypadkach zaleca się stosowanie schematu „delta” w celu zminimalizowania strat mocy.
